Porokolczak lśniący
.jpg)
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
porokolczak lśniący |
| Nazwa systematyczna | |
| Junghuhnia nitida (Pers.) Ryvarden Persoonia 7(1): 18 (1972) | |
Porokolczak lśniący (Junghuhnia nitida (Pers.) Ryvarden) – gatunek grzybów należący do rodziny ząbkowcowatych (Steccherinaceae)[1].
Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Junghuhnia, Steccherinaceae, Polyporales, Incertae sedis, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy takson ten opisał w 1800 r. Christiaan Hendrik Persoon nadając mu nazwę Poria nitida. Potem zaliczany był do różnych innych rodzajów. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał w 1972 r. Leif Ryvarden przenosząc go do rodzaju Steccherinum[1].
Ma 23 synonimy. Niektóre z nich:
- Chaetoporus nitidus (Pers.) Donk 1967
- Irpex nitidus (Pers.) Saaren. & Kotir. 2002
- Steccherinum nitidum (Pers.) Vesterh. 1996[2].
Nazwy polskie: żagiew mieniąca się (Franciszek Błoński 1889), huba lśniąca (F. Kwieciński 1896), włosak ozdobny (Stanisław Domański 1965), porokolczak lśniący (Władysław Wojewoda 2003)[3]. Wszystkie te nazwy są niespójne z nazwą naukową.
Występowanie i siedlisko[edytuj | edytuj kod]
Występuje na wszystkich kontynentach poza Antarktydą, a także na niektórych wyspach[4]. W Polsce podano liczne jego stanowiska[3]. Znajduje się jednak na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski. Ma status R – gatunek potencjalnie zagrożony z powodu ograniczonego zasięgu geograficznego i małych obszarów siedliskowych[5].
Nadrzewny grzyb saprotroficzny[3]. Występuje w różnego typu lasach na martwym drewnie, głównie drzew liściastych, rzadko iglastych. W Polsce notowano jego występowanie na olchach, grabach, topoli osika, dębach, rzadziej na jodle i świerku[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2022-03-02].
- ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2022-02-23].
- ↑ a b c d Władysław Wojewoda, Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, ISBN 83-89648-09-1.
- ↑ Mapa występowania Junghunia nitida na świecie [online], gbif.org [dostęp 2022-03-02].
- ↑ Zbigniew Mirek i inni, Czerwona lista roślin i grzybów Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, PAN, 2006, ISBN 83-89648-38-5.