Przejdź do zawartości

Franciszek Błoński (botanik)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Franciszek Błoński

Franciszek Błoński (ur. 1867, zm. w 1910 w Spiczyńcach) – botanik i lekarz. Badacz flory Puszczy Białowieskiej (wspólnie z Karolem Drymmerem i Antonim Eismondem), Mazowsza i Gór Świętokrzyskich. Opracował monografię polnych mchów i wątrobowców.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Warszawie, ale młodość spędził na wsi pod Kłuszynem. Jeszcze jako gimnazjalista publikował swoje spostrzeżenia. Od roku 1890 był współpracownikiem Komisji Fizjograficznej Akademii Umiejętności[1]. Od roku 1891 praktykował jako lekarz w Spiczyńcach na Ukrainie. Zmarł na tyfus plamisty[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Piotr Köhler, Botanika w Towarzystwie Naukowym Krakowskim, Akademii Umiejętności i Polskiej Akademii Umiejętności (1815-1952)., 2002.
  2. Zmarli Kurier Lwowski 1909 nr 203 s. 4.

Literatura dodatkowa

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]