Portal:United States Marine Corps/Historia
 Bitwa o Iwo Jimę Podczas II wojny światowej wyspa Iwo Jima została silnie ufortyfikowana. Zbudowano m.in. dwa lotniska polowe dla wzmocnienia wewnętrznego pasa obronnego Wysp Japońskich, artyleria na zboczach góry Suribachi miała zapewnić bezpieczeństwo lotniska. Zbudowano również 18 km tunelów do szybkiego transportowania amunicji i żołnierzy bez możliwości ostrzelania ich z samolotów oraz okrętów; stacjonował tu ok. 21-tysięczny garnizon pod dowództwem gen. Tadamichi Kuribayashi. 19 lutego 1945 po czterodniowym bombardowaniu morskim i lotniczym, Amerykanie rozpoczęli desant. Desant poprowadziła Piechota Morska po przeciwnych stronach wyspy, z północno-zachodniej i południowo-wschodniej plaży. Pierwszym zadaniem miało być zajęcie lotniska a następnie zajęcie góry Suribachi skąd prowadzono zaciekły ostrzał artyleryjski plaż i wód przybrzeżnych. Po zaciętych walkach 20 lutego zdobyto lotnisko. Po pięciu dniach walki zdobyto górę Suribachi, gdzie wetknięto amerykańską flagę. Zdjęcia uwieczniające tę chwilę, zrobione przez Joe Rosenthala, stało się symbolem zwycięstwa, choć walki trwały jeszcze 30 dni. 21 lutego w efekcie ataku ok. 20 kamikaze Amerykanie utracili lotniskowiec eskortowy USS Bismarck Sea. Bez wsparcia artylerii Japończycy 27 lutego stracili połowę wyspy. Formalnie walki trwały do 16 marca, do niewoli dostało się tylko 1 083 Japończyków, a straty amerykańskie wyniosły ponad 6 800 zabitych. |
