Portret infanta Ludwika Antoniego

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Portret infanta Ludwika Antoniego
El infante don Luis de Borbón
Ilustracja
Autor

Francisco Goya

Rodzaj

portret

Data powstania

1783

Medium

olej na płótnie

Wymiary

48,5 × 39,4 cm

Miejsce przechowywania
Lokalizacja

Prywatna kolekcja książąt de Sueca

Portret Marii Teresy de Vallabriga, Goya, 1783

Portret infanta Ludwika Antoniego (hiszp. El infante don Luis de Borbón) – obraz olejny hiszpańskiego malarza Francisca Goi (1746–1828). Obecnie znajduje się w Madrycie, w prywatnej kolekcji książąt de Sueca.

Portret przedstawia infanta Ludwika Antoniego Burbona, brata Karola III. Infant popadł w niełaskę i został wydalony z madryckiego dworu, kiedy porzucił planowaną dla niego karierę duchownego i ożenił się z dużo młodszą aragońską hrabianką, Marią Teresę de Vallabriga y Rozas. Maria Teresa była córką kapitana aragońskiej kawalerii[1] i hrabiny Josefy Stuart de Torresecas. Nie miała królewskiego rodowodu, dlatego małżeństwo uznano za morganatyczne, a infant i jego rodzina utracili liczne przywileje[2]. Rodzina zamieszkała w Arenas de San Pedro, gdzie wokół infanta skupiali się znani malarze, pisarze i muzycy epoki[3].

Relacje Goi z małżeństwem infantów były bardzo serdeczne. Ludwik Antoni i Maria Teresa byli dla niego nie tylko ważnymi zleceniodawcami, ale także mecenasami. Dwukrotnie zapraszali malarza (i jego żonę Josefę) do swojej posiadłości w Arenas de San Pedro i nie szczędzili mu pochwał i dowodów życzliwości. W latach 1783–1784 Goya wykonał dla nich 16 obrazów. W 1783 roku, przygotowując się do wykonania złożonego Portretu rodziny infanta don Luisa, namalował dwa mniejsze portrety małżonków. Lewy profil Marii Teresy stanowił parę z prawym profilem Ludwika Antoniego. Pendanty powstały w sposób spontaniczny w przeciągu około jednej godziny każdy[4].

Pomimo że był to jedynie szkic przygotowawczy, Goya wykonał go z dbałością o szczegóły. Precyzyjnie oddał zwłaszcza skórę twarzy niemłodego już infanta oraz jego perukę. Udało mu się również uchwycić nieco zmęczone spojrzenie Ludwika Antoniego, będące prawdopodobnie efektem rodzinnego sporu z Karolem III i przymusowego życia poza dworem. Dyskretnie zaznaczył rangę swojego modela – ułożona przy żabocie niebieska szarfa oznacza Order Karola III, a czerwona Order Złotego Runa, dwa najwyższe odznaczenia hiszpańskiej korony[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Alfonso Pérez Sánchez: Goya. Warszawa: Oficyna Imbir, 2009, s. 45. ISBN 978-83-60334-71-3.
  2. Robert Hughes: Goya. Artysta i jego czas. Warszawa: WAB, 2006, s. 115–117. ISBN 83-7414-248-0. OCLC 569990350.
  3. a b Ferrán Aribau, Francesc Ruidera, Lluís Altafuya, Roberto Castillo, Xavier Costaneda: Goya: su tiempo, su vida, su obra. Madryt: LIBSA, 2006, s. 247. ISBN 84-662-1405-4.
  4. Museo del Prado: María Teresa de Vallabriga. [dostęp 2012-10-31]. (hiszp.).