Powięź nerkowa
Powięź nerkowa (łac. fascia renalis) zwana inaczej powięzią Geroty[1] – zbudowana z tkanki łącznej włóknistej błoniasta osłonka obejmująca torebkę tłuszczową (nerki i nadnercza) w niecałkowicie zamknięty worek powięziowy. Powięź nerkowa składa się z 2 blaszek:
- blaszki przedniej (lamina anterior), zwanej dawniej powięzią przednerkową (fascia prerenalis), która przylega do otrzewnej lub narządów zaotrzewnowych
- blaszki tylnej (lamina posterior), zwanej dawniej powięzią zanerkową (fascia retrorenalis) lub powięzią Zuckerkandla[1], która może przylegać do powięzi ściany tylnej brzucha (mm. czworoboczny lędźwi, mm. lędźwiowy większy i mniejszy)
Blaszki łączą się powyżej nadnercza (przechodzą w powięź przepony) oraz po stronach bocznych. Natomiast nie łączą się ku dołowi, dlatego też możliwe jest w pewnych stanach opadnięcie nerki.
Główną funkcją powięzi nerkowych jest utrzymanie nerki w odpowiednim położeniu.
Blaszkę tylną powięzi opisał jako pierwszy Emil Zuckerkandl w 1883[2]. Blaszkę przednią opisał Dimitrie Gerota w 1895[3].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Anna Sudło, Grzegorz Jagła: Leksykon anatomiczny. [dostęp 2010-11-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-06-05)].
- ↑ Zuckerkandl E. Beitrage zur Anatomie des menschlichen Korpers. I. Ueber den Fixationsapparat der Nieren. „Medizinische Jahrbücher”. 13 (2), s. 59-67, 1883.
- ↑ Gerota D. Beiträge zur Kenntniss des Befestigungsapparates der Niere. „Archiv für Anatomie und Entwicklungsgeschichte”, s. 265-286, 1895.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Adam Bochenek, Michał Reicher: Anatomia Człowieka. Wiesław Łosiński (red.). Wyd. 7. T. 2: Trzewia. Gdańsk: PZWL, 1992. ISBN 83-200-1556-1.
| Jama brzuszna |
| ||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miednica |
| ||||||||||||||||
| Inne |
