Prosienicznik jednogłówkowy

Prosienicznik jednogłówkowy
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	astropodobne
Rząd	astrowce
Rodzina	astrowate
Podrodzina	Cichorioideae
Rodzaj	prosienicznik
Gatunek	prosienicznik jednogłówkowy
	Nazwa systematyczna
	Hypochaeris uniflora Vill.; Prosp. Hist. Pl. Dauphiné 37. 1779
	Multimedia w Wikimedia Commons

Prosienicznik jednogłówkowy (Hypochaeris uniflora Vill., według innych ujęć Trommsdorffia uniflora (Vill.) Soják^[3]) – gatunek rośliny należący do rodziny astrowatych. Występuje W Alpach, Sudetach i Karpatach. W Polsce można go spotkać we wszystkich wyższych górach.

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Łodyga: Wzniesiona, w środku pusta. Pod koszyczkiem jest silnie zgrubiała. W górnej części jest odstająco owłosiona długimi włosami. Osiąga wysokość (wraz z kwiatostanem) 10-40 cm.
Liście: Głównie liście różyczkowe. Są podługowate, całobrzegie lub odlegle ząbkowane. Ich nasada zbiega w oskrzydlony ogonek. Są krótko owłosione.
Kwiaty: Zebrane w duży (4-5 cm średnicy), pojedynczy koszyczek na szczycie łodygi. Jego czarniawa okrywa pokryta jest długimi włoskami. Łuski okrywy jajowate, frędzlowate i brodate na długości 2-5 mm. Dno koszyczka z plewinkami, puch kielichowy o pierzastych włoskach wyrastających w jednym szeregu. Kwiaty złocistożółte, wszystkie języczkowe i obupłciowe.
Owoc: Wrzecionowatego kształtu z wydłużonym dzióbkiem i żółtym puchem kielichowym.

Biologia i ekologia[edytuj | edytuj kod]

Bylina, hemikryptofit: Kwitnie od czerwca do sierpnia. Nasiona są rozsiewane przez wiatr (anemochoria).
Siedlisko: Hale, ziołorośla, upłazy. Rośnie zarówno na podłożu wapiennym, jak i bezwapiennym. W Tatrach występuje po piętro halne, głównie w piętrze halnym i piętrze kosówki.
Fitosocjologia: Gatunek charakterystyczny dla związku (All.) Nardion i Ass. Hieracio vulgati-Nardetum^[4].

Zobacz też: Rośliny tatrzańskie.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-04-15] (ang.).
↑ Kadereit J. W., Albach D. C., Ehrendorfer F., Galbany-Casals M. i inni. Which changes are needed to render all genera of the German flora monophyletic?. „Willdenowia”. 46, s. 39 – 91, 2016. DOI: 10.3372/wi.46.46105.
↑ Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa: Kwiaty Tatr. Przewodnik kieszonkowy. Warszawa: MULTICO Oficyna Wyd.. ISBN 83-7073-385-9.
Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.

[ruggiero-1] Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).

[apweb-2] Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-04-15] (ang.).

[3] Kadereit J. W., Albach D. C., Ehrendorfer F., Galbany-Casals M. i inni. Which changes are needed to render all genera of the German flora monophyletic?. „Willdenowia”. 46, s. 39 – 91, 2016. DOI: 10.3372/wi.46.46105.

[4] Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.

[1]

[2]

[3]

[4]