Przejdź do zawartości

Przewłoka (Ukraina)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przewłoka
Переволока
Ilustracja
Pereweloka na mapie z 1650 r.
Państwo

 Ukraina

Obwód

 tarnopolski

Rejon

czortkowski

Powierzchnia

7,856 km²

Populacja (2001)
• liczba ludności
• gęstość


2368
301,43 os./km²

Nr kierunkowy

+380 3544

Kod pocztowy

48420

Położenie na mapie obwodu tarnopolskiego
Mapa konturowa obwodu tarnopolskiego, blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „Przewłoka”
Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, po lewej znajduje się punkt z opisem „Przewłoka”
Ziemia49°07′01″N 25°21′02″E/49,116944 25,350556

Przewłoka (ukr. Переволока, Perewołoka) – wieś na Ukrainie, w obwodzie tarnopolskim, w rejonie czortkowskim[1]. W 2001 roku liczyła 2368 mieszkańców. Przez wieś przebiega droga terytorialna T 2006.

Na południe od wsi znajdują się złoża wapienia, a na południowy wschód występują skały trawertynowe. W miejscowości znajdują się także źródła wody z wodospadami.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Kościół łaciński we wsi w 1648 został zniszczony przez Kozaków i Tatarów[2].

W II Rzeczypospolitej miejscowość stanowiła początkowo samodzielną gminę jednostkową. 1 sierpnia 1934 roku w ramach reformy na podstawie ustawy scaleniowej została włączona do zbiorowej gminy wiejskiej Petlikowce Stare w powiecie buczackim, w województwie tarnopolskim.

W grudniu 1774 i w maju 1777 we wsi przebywał Mikołaj Bazyli Potocki[3].

W 1901 działała gorzelnia Jakuba Reichsteina[4].

W marcu 1945 nacjonaliści ukraińscy z OUN-UPA zamordowali tu Polkę oraz jej męża, Ukraińca, młynarza, za pomaganie Polakom[5].

Od 1948 wieś jest siedzibą rady wiejskiej[6].

Religia i zabytki

[edytuj | edytuj kod]

We wsi znajdują się cerkwie pw.: św. Jura, św. Trójcy oraz św. Jozafata.

Związani z miejscowością

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Про утворення та ліквідацію районів [online], Офіційний вебпортал парламенту України [dostęp 2023-03-14] (ukr.).
  2. Antoni Schneider. Encyklopedya do Krajoznawstwa Galicyi. T. 1. Lwów : Drukarnia Zakładu Narodowego im. Ossolińskich, 1871, s. 243 (przypis 5).
  3. Sadok Barącz: Pamiątki buczackie. Lwów: Drukarnia Gazety narodowej, 1882, s. 66.
  4. Gorzelnie i Fabryki wódek w Galicji w 1901 r.
  5. Henryk Komański, Szczepan Siekierka, Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na Polakach w województwie tarnopolskim 1939-1946, wyd. 2, Wrocław: Nortom, 2006, s. 169, ISBN 83-89684-61-6, ISBN 978-83-89684-61-5, OCLC 156875487.
  6. Облікова картка, Переволоцька сільська рада, Тернопільська область, Бучацький район (ukr.)
  7. Мельничук Богдан, Голод Уїльям [w:] Тернопільський енциклопедичний словник. редкол.: Г. Яворський та ін.. T. 1: А—Й. Тернопіль : Видавничо-поліграфічний комбінат «Збруч», 2004, s. 384. ISBN 966-528-197-6. (ukr.) (ukr.)
  8. Šematizm Vsečestnogo Klira Episkopskoj Diecezii Greko-Katoličeskoj Stanislavovskoj na Rok 1903. Stanisławów, 1903, s. 10. (ukr.)
  9. Šematizm Vsečestnogo Klira Episkopskoj Diecezii Greko-Katoličeskoj Stanislavovskoj na Rok 1904. Stanisławów, 1904, s. 10. (ukr.)
  10. Józef Spytkowski: Kallenbach Józef Henryk. W: Polski Słownik Biograficzny. T. XI. Wrocław – Warszawa – Kraków: Zakład Narodowy Imienia Ossolińskich, Wydawnictwo Polskiej Akademii Nauk, 1964–1965, s. 491–493.
  11. Ewa Cieńska-Fedorowicz. Podolskie wspomnienia. Cz. II. „Głosy Podolan”. 145, s. 34–35, listopad–grudzień 2017. ISSN 1507-9996.
  12. Mieczysław Gębarowicz. Prolegomena do dziejów lwowskiej rzeźby rokokowej, s. 38.

Literatura

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]