Przełaje (miasto)
54°12′N 24°24′E/54,200000 24,400000
| |||
| |||
| Państwo | |||
|---|---|---|---|
| Okręg | |||
| Populacja • liczba ludności |
| ||
Położenie na mapie Litwy  | |||
| 54°12′N 24°24′E/54,200000 24,400000
| |||
Przełaje (lit. Perloja), miasteczko na Litwie, w rejonie orańskim. Położone jest nad rzeką Mereczanką. Obecnie miasto zamieszkuje 700 osób[1].
Historia[edytuj | edytuj kod]
W 1378 roku miasto padło ofiarą najazdu krzyżackiego.
Przełaje położone były w drugiej połowie XVI wieku w powiecie trockim województwa trockiego[2].
W 1710 roku podczas epidemii dżumy miasto wyludniło się. W 1792 roku w Przełajach wprowadzono prawo magdeburskie[3].
W chaosie po I wojnie światowej Litwa starała się ustanowić struktury państwowe i obronić się podczas wojny o niepodległość przed wojskami niemieckimi, radzieckimi i polskimi. W listopadzie 1918 roku w takiej sytuacji mieszkańcy założyli samorządny komitet, zwany często Republiką Przełojską (Perlojos respublika), któremu przewodniczy Jonas Česnulevičius, weteran Armii Imperium Rosyjskiego. Republika Przełojska miała własny sąd, policję, więzienie, walutę i „armię” 300 mężczyzn. Po wojnie polsko-litewskiej o Wileńszczyznę miasto znalazło się w strefie neutralnej ustanowionej przez Ligę Narodów. W 1923 strefa została podzielona wzdłuż rzeki Mereczanki. Republika istniała z przerwami do 1923.
Herb[edytuj | edytuj kod]
W 1792 roku miejscowość otrzymała nie tylko prawa miejskie, ale i herb. Na herbie widniał byk i krzyż łaciński nad łbem zwierzęcia. Być może pochodził z herbu Kowna. Historyczny herb został przywrócony w 1993 roku, dzięki niepodległości Litwy od ZSRR.
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
- Pomnik wielkiego księcia Witolda z 1930 roku
- Kościół pw. Matki Bożej i św. Franciszka z Asyżu z 1928-1930 roku, projektu Wacława Michniewicza. Wnętrze ozdobione zostało w 1943 roku dekoracją sgraffitową przez Jerzego Hoppena[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ About Perloja in brief. [dostęp 2009-12-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (26 października 2010)]. (ang.).
- ↑ Национальный атлас Беларуси, Mińsk 2002, s. 266-267.
- ↑ www.poilsiauk.com. [dostęp 2009-12-29]. (ang. • lit.).
- ↑ Litwa. Piękna nieznajoma. Wilno: Margi raštai, 2005. ISBN 9986-09-291-4.
