Puccinia pimpinellae
 Uredinia na listku biedrzeńca | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
Puccinia pimpinellae |
| Nazwa systematyczna | |
| Puccinia pimpinellae (F. Strauss) Link Sp. pl., Edn 4 6(1): 77 (1824) | |
Puccinia pimpinellae (F. Strauss) Link – gatunek grzybów z rodziny rdzowatych (Pucciniaceae)[1]. Grzyb mikroskopijny pasożytujący niemal wyłącznie na roślinach z rodzaju biedrzeniec (Pimpinella)[2]. Wywołuje u nich chorobę zwaną rdzą[3].
Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Puccinia, Pucciniaceae, Pucciniales, Incertae sedis, Pucciniomycetes, Pucciniomycotina, Basidiomycota, Fungi[1]}.
Takson ten opisał w 1811 r. Friedrich Karl Joseph von Strauss nadając mu nazwę Uredo pimpinellae. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu Johann Heinrich Friedrich Link w 1824 r.[1]
- Aecidium bunii var. poterii Cooke 1871
- Aecidium pimpinellae L.A. Kirchn. 1856
- Aecidium poterii Cooke 1864
- Dicaeoma pimpinellae (F. Strauss) Kuntze 1898
- Lecythea poterii Lév. 1847
- Trichobasis pimpinellae (F. Strauss) Cooke 1865
- Uredo pimpinellae F. Strauss 1811
Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]
Puccinia pimpinellae jest pasożytem jednodomowym, tzn. że cały jego cykl życiowy odbywa się na tym samym żywicielu. Ecja, uredinia i telia tworzą się na dolnej stronie blaszki liściowej. Ecja mają postać kubków tworzących się na niewielkich zgrubieniach. W cynamonowo-brązowych urediniach powstają po 2–3 zarodniki. Telia podobne, ale czarniawo brązowe. Dwukomórkowe teliospory na krótkich, liściastych trzonkach. Mają grubościenne ściany i dwie pory rostkowe bez brodawki[2].
Puccinia pimpinellae występuje w licznych krajach Europy i jest szeroko rozprzestrzeniona w Ameryce Północnej. Podano jej występowanie także w Ameryce Południowej (Kolumbia), Afryce (Maroko i Algieria) i Azji (Pakistan, Indie, Japonia)[5].
W Polsce opisano występowanie na starodubie łąkowym (Ostericum palustre), biedrzeńcu anyżu (Pimpinella anisum), biedrzeńcu wielkim (Pimpinella major), biedrzeńcu czarnym (Pimpinella niger) i biedrzeńcu mniejszym (Pimpinella saxifraga)[6].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Index Fungorum [online], indexfungorum.org [dostęp 2021-04-09] (ang.).
- ↑ a b Puccinia pimpinellae (Strauss) Link, 1824 [online], Plant Parasites of Europe [dostęp 2021-04-09].
- ↑ Joanna Marcinkowska, Oznaczanie rodzajów grzybów sensu lato ważnych w fitopatologii, Warszawa: PWRiL, 2012, ISBN 978-83-09-01048-7.
- ↑ Species Fungorum [online], speciesfungorum.org [dostęp 2021-04-09] (ang.).
- ↑ Discover Life Maps [online] [dostęp 2021-04-09].
- ↑ Wiesław Mułenko, Tomasz Majewski, Małgorzata Ruszkiewicz-Michalska, A preliminary checklist of micromycetes in Poland. Wstępna lista grzybów mikroskopijnych Polski, Kraków: W. Szafer. Institute of Botany, PAN, 2008, ISBN 978-83-89648-75-4.