Pukacze

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Pukacze (ang. Knockers) – legendarne postaci z kornwalijskich kopalń rudy żelaza. Duchy pukające w ściany chodników, wskazujące górnikom pokłady rudy.

Według podań są to duchy Żydów, biorących udział w ukrzyżowaniu Chrystusa i za karę zesłanych do kornwalijskich kopalń. Legenda wiąże się z faktycznymi wydarzeniami - w XI i XII wieku Żydzi faktycznie pracowali w kopalniach rudy na terenie Kornwalii. Według Roberta Hunta, autora Popular Romances of the West of England z 1865, Pukacze są z natury przyjazne ludziom, a zdenerwować je może jedynie znak krzyża, w związku z czym górnicy starają się go nie umieszczać w żadnym miejscu w kopalniach[1]. Wygląd Pukaczy nawiązywał do stereotypowego wyglądu przypisywanego Żydom - duchy te miały długie, cienkie kończyny i haczykowate nosy. Zamieszkiwały najciemniejsze i najodleglejsze części kopalń, gdzie dla pozyskania ich przychylności pozostawiano niewielkie porcje jedzenia lub łoju[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Peter Haining, Leksykon duchów, Tomasz Wyżyński (tłum.), Krzysztof Zarzecki (tłum.), Bogna Wernichowska (oprac.), Warszawa: WAiF, 1990, s. 255, ISBN 83-221-0498-7, OCLC 830078722.
  2. Mysterious Britain and Ireland - The Knockers

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]