Pustelnik długosterny

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pustelnik długosterny
Phaethornis superciliosus[1]
(Linnaeus, 1766)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Rząd

krótkonogie

Rodzina

kolibrowate

Podrodzina

pustelniki

Rodzaj

Phaethornis

Gatunek

pustelnik długosterny

Synonimy
  • Trochilus superciliosus Linnaeus, 1766[2]
Podgatunki
  • P. s. superciliosus (Linnaeus, 1766)
  • P. s. muelleri Hellmayr, 1911
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]

Zasięg występowania
Mapa występowania

Pustelnik długosterny[4] (Phaethornis superciliosus) – gatunek małego ptaka z rodziny kolibrowatych (Trochilidae), zamieszkujący północną część Ameryki Południowej. Nie jest zagrożony wyginięciem.

Systematyka i zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]

W starszych ujęciach systematycznych do P. superciliosus zaliczano podgatunki wydzielone do odrębnego gatunku o nazwie pustelnik długodzioby (P. longirostris)[2][5], z którego z kolei później wydzielono pustelnika meksykańskiego (P. mexicanus)[5][6]. Tradycyjnie do P. superciliosus zaliczano także wszystkie podgatunki pustelnika wielkodziobego (P. malaris) poza nominatywnym[2]. Obecnie wyróżnia się jedynie dwa podgatunki P. superciliosus[5][2]:

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Wygląd
Długi, zakrzywiony dziób, wydłużone, biało zakończone środkowe sterówki, płowy kuper, pióra brązowe (zielony odcień na wierzchu ciała), na masce płowe paski, spód jasny.
Rozmiary
13 cm

Ekologia i zachowanie[edytuj | edytuj kod]

Środowisko
Występuje na dolnym piętrze lasów tropikalnych, często w pobliżu strumieni.
Rozród
Gniazda buduje na spodzie szerokich liści.
Pożywienie
Nektar kwiatów, bezkręgowce. Odwiedza pojedynczo rosnące kwiaty; pokonuje duże odległości (nawet 1 km), żeby dotrzeć do nektaru.

Status[edytuj | edytuj kod]

Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje pustelnika długosternego za gatunek najmniejszej troski (LC – least concern) nieprzerwanie od 2004 roku, kiedy to po raz pierwszy został sklasyfikowany w obecnym ujęciu systematycznym. Nie oszacowano całkowitej liczebności populacji tego ptaka, jednak jest on opisywany jako rzadki. Trend liczebności populacji uznaje się za spadkowy ze względu na utratę siedlisk[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Phaethornis superciliosus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b c d Eastern Long-tailed Hermit (Phaethornis superciliosus). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-16)]. (ang.).
  3. a b Phaethornis superciliosus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  4. Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Phaethornithinae Jardine, 1833 - pustelniki (wersja: 2020-07-29). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-08-24].
  5. a b c F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Hummingbirds. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-08-24]. (ang.).
  6. A Classification of the Bird Species of South America. Part 3. Apodiformes. South American Classification Committee, American Ornithologists' Union. [dostęp 2020-08-24]. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Wiesław Dudziński, Marek Keller, Andrew Gosler: Atlas ptaków świata. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Multico, 2000. ISBN 83-7073-059-0.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]