Przejdź do zawartości

Pustka (uczucie)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Pustka to uczucie ogólnej nudy, wyalienowania, stan apatii.

Zazwyczaj współistnieje z dystymią[1], depresją, samotnością, rozpaczą lub innymi zaburzeniami psychicznymi/emocjonalnymi, np. psychoza, czy zaburzenie osobowości borderline. Różny jest jednak opis przeżywanej pustki schizofrenicznej od depresyjnej.

Często uczucie to jest naturalnym skutkiem trudnych doświadczeń (strata, żałoba).

Uczucie pustki łączy się często z bezsilnością, brakiem kontroli nad tym, co się wokół nas dzieje, nie potrafimy poradzić sobie sami z życiem i problemami, bywamy drażliwi i zamknięci w sobie. Prowadzi to do stanu depresyjnego, a w efekcie braku pozytywnych zmian do samej depresji w różnych stadiach.

Osoba w powyższym stanie często daje otoczeniu wyraźne, lecz nie bezpośrednie sygnały, gdyż boi się jeszcze większego odrzucenia.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Downs, A. The Half-Empty Heart: A supportive guide to breaking free from chronic discontent. (2004)