Quedius reitteri
| Quedius reitteri | |||
| Gridelli, 1925 | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Gromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Infrarząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Podplemię | |||
| Rodzaj | |||
| Podrodzaj |
Quedius (Raphirus) | ||
| Gatunek |
Quedius (Raphirus) reitteri | ||
| Synonimy | |||
| |||
Quedius reitteri – gatunek chrząszcza z rodziny kusakowatych i podrodziny kusaków.
Taksonomia[edytuj | edytuj kod]
Takson ten opisany został w 1925 roku na łamach „Memorie della Società Entomologica Italiana” przez Edoarda Gridelliego pod nazwą Quedius boops var. reitteri, jako odmiana margi woloocznej[1][2]. Epitet nadano na cześć Edmunda Reittera[1]. Do rangi osobnego gatunku wyniesiony został w 1964 roku przez Horsta Korgego[3]. W 1948 roku gatunek ten niezależnie opisany został przez Charlesa Edwarda Tottenhama pod nazwą Quedius (Arphirus) crius[4]. Jej synonimizacji z Q. reitteri dokonali w 1989 roku Gustav Adolf Lohse i W.H. Luht[2].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Chrząszcz o wydłużonym ciele długości od 4 do 5 mm. Głowa jest okrągława, smolistobrunatonoczarna z brunatnożółtymi czułkami i głaszczkami. Czułki mają człon pierwszy krótszy niż dwa następne razem wzięte, człon trzeci nie dłuższy niż drugi, a człon przedostatni tak szeroki jak długi. Oczy są duże, mocno uwypuklone. Przedplecze jest wypukłe, nieco szersze od głowy, słabiej zwężone ku przodowi niż u Q. nitipennis, czerwonobrunatne do czarnobrunatnego. Na powierzchni tarczki obecne jest punktowanie. Pokrywy są wyraźnie krótsze od przedplecza, lekko ku tyłowi rozszerzone, brunatnoczarno ubarwione, nieco jaśniejsze od głowy i odwłoka. Odnóża są brunatnożółte z goleniami tylnej, a czasem także środkowej pary na wewnętrznych brzegach czarnymi z metalicznym połyskiem. Odwłok jest smolistobrunatnoczarny. Na przedzie trzech pierwszych tergitów odwłoka nie występują szarobrunatne plamki[5].
Występowanie[edytuj | edytuj kod]
Gatunek palearktyczny, znany jest z Wielkiej Brytanii, Niemiec, Szwajcarii, Austrii, Włoch, Polski, Słowenii, Chorwacji, Bośni i Hercegowiny oraz azjatyckiej części Turcji[6][2]. W Polsce stwierdzono go na Pojezierzu Mazurskim, Nizinie Mazowieckiej, Wyżynie Krakowsko-Częstochowskej, w Beskidzie Śląskim i Małym, Tatrach i Pieninach[7][8].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Edoardo Gridelli. Studi sul genere Quedius Steph. (Col. Staph.). Secondo contributo. Specie della regione paleartica. „Memorie della Società Entomologica Italiana”. 3 (2), s. 113–180, 1925.
- ↑ a b c Lee H. Herman. Catalog of the Stapylinidae (Inscecta: Coleoptera). 1758 to the End of Second Millenium. VI Staphylinine Group (Part 3). Staphylininae: Staphylinini (Quediina, Staphylinina, Tanygnathinina, Xanthopygina), Xantholinini. Staphylinidae incertae sedis. Fossils, Protactinae†. „Bulletin of the American Museum of Natural History”. 265, s. 3021–3840, 2001.
- ↑ H. Korge. Carabiden- und Staphylinidenfunde in den Pontischen Gebirgen Kleinasiens und in Mazedonien (Coleoptera). „Reichenbachia”. 4, s. 105–126, 1964.
- ↑ C.E. Tottenham. A revision of the British species of Arphirus Tottenham (subgenus of Quedius Stephens) (Col., Staphylinidae). „Entomologist's monthly magazine”. 84, s. 241–258, 1948.
- ↑ Andrzej Szujecki: Klucze do oznaczania owadów Polski cz. XIX Chrząszcze - Coleoptera z. 24 e Kusakowate - Staphylinidae: Kusaki - Staphylininae. Warszawa, Wrocław: PWN, PTE, 1980.
- ↑ Quedius (Raphirus) reitteri Gridelli, 1925. [w:] Fauna Europaea [on-line]. [dostęp 2023-03-10].
- ↑ B. Burakowski, M. Mroczkowski, J. Stefańska. Chrząszcze – Coleoptera. Staphylinidae część 2. „Katalog Fauny Polski”. XXIII (7), 1980.
- ↑ Quedius (Raphirus) reitteri Gridelli, 1925. [w:] Biodiversity Map [on-line]. [dostęp 2023-03-10].