Rachunek redukcji kosztów
Rachunek redukcji kosztów Kaizen – sposób zarządzania kosztami wywodzący się z japońskich przedsiębiorstw.
Ideą doktryny Kaizen jest zmiana na lepsze. System redukcji kosztów w literaturze krajów zachodnich jest objaśniany pod nazwą Kaizen Costing. Został on uznany za jedną z głównych przyczyn sukcesu firm japońskich na rynkach światowych w latach 80. W nawiązaniu do założeń tego systemu w krajach zachodnich są tworzone rozwiązania dotyczące redukcji kosztów. Na przykład w krajach anglosaskich taki system nosi nazwę Continuous Improvement Process (CIP), a w Niemczech Kontinuerlicher Verbesserungsprozess (KVP).
Cele rachunku redukcji kosztów
[edytuj | edytuj kod]System redukcji kosztów oznacza systematyczne wyszukiwanie i wdrażanie udoskonaleń w technologii oraz organizacji, a także podnoszenie poziomu wiedzy i kwalifikacji pracowników w celu ciągłego obniżania kosztów wytwarzania produktu. Działania obniżające koszty podejmuje się zarówno na etapie planowania i przygotowania produktu do masowego wytwarzania, jak również w trakcie produkcji. Tak jak kompleksowe zarządzanie kosztami, rachunek redukcji kosztów jest zorientowany na osiąganie zysku w długim okresie i wzrost wartości firmy.
Redukcja kosztów a koszty standardowe
[edytuj | edytuj kod]System kosztów Kaizen wykorzystuje wiele informacji z rachunku kosztów standardowych. Na podstawie informacji o bieżącym, rzeczywistym koszcie indywidualnym wytworzenia z roku bazowego dla fazy wytwarzania sporządza się w systemie rachunku kosztów standardowych informację o koszcie standardowym produktu na rok następny (rok 1), która jest przekazywana do zespołów roboczych powoływanych w systemie Kaizen. Informacja ta stanowi podstawę do wyszukiwania udoskonaleń redukujących koszt wytworzenia produktu w ciągu roku, a więc na bieżąco są dokonywane zmiany w ilości i rodzaju zużywanych zasobów organizacji i procesów. Informacje o kwotach obniżających koszt standardowy przez każde z wprowadzonych usprawnień wynikają z kalkulacji, które są prowadzone na bieżąco. Kalkulacje kosztów dla nowych rozwiązań są sporządzane na bieżąco i analizowane przez zespoły robocze, w których uczestniczą również specjaliści rachunkowości zarządczej. Oznacza to jednocześnie, że system rachunku redukcji kosztów jest zorientowany na wielu różnych pracowników (nie tylko kierowników działów i centrów) i prowadzi do większej instytucjonalizacji wiedzy z zakresu rachunku kosztów niż w przypadku stosowania tylko tradycyjnych systemów.
Porównanie systemu redukcji kosztów Kaizen z rachunkiem kosztów standardowych
[edytuj | edytuj kod]System redukcji kosztów Kaizen | Rachunek kosztów standardowych |
---|---|
Jest systemem obniżającym koszty rzeczywiste do poziomu kosztu założonego (cel), który znajduje się poniżej poziomu kosztów standardowych | Dokonywanie kontroli, czy koszty rzeczywiste są równe kosztom standardowym |
Kontrola osiągniętego celu – kwoty obniżki kosztów rzeczywistych | Zakłada, że aktualne warunki działania będą niezmienne (ceteris paribus) |
Permanentne wprowadzanie zmian w aktualnych warunkach wytwarzania, aby obniżyć poziom kosztów | |
Ustalanie co miesiąc nowych kwot kosztów do zredukowania (cel). Redukowanie kosztów o comiesięczne kwoty likwiduje lukę między zyskiem planowanym (cel firmy) a zyskiem oszacowanym dla aktualnych warunków | Ustalanie kosztu standardowego raz lub dwa razy w roku |
Realizowanie w ciągu roku sprawozdawczego działań usprawniających, aby osiągnąć redukcję kosztów (cel) w wysokości wyznaczonej kwoty obniżki | Przeprowadzanie analizy odchyleń kosztu rzeczywistego od kosztu standardowego |
Ustalanie odchyleń między kosztem założonym w strategii a kosztem rzeczywistym | Podejmowanie działań korygujących, jeżeli koszt standardowy nie został osiągnięty |
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ I. Sobańska, Rachunek kosztów i rachunkowość zarządcza, C.H. Beck, Warszawa 2006.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- I. Sobańska, Rachunek kosztów i rachunkowość zarządcza, C.H. Beck, Warszawa 2006.
- W. Gabrusewicz, A. Kamela-Sowińska, H. Poetschke, Rachunkowość zarządcza, PWE, Warszawa 2000.
- G. K. Świderska (red.), Rachunkowość zarządcza, Difin, Warszawa 2002.