Radio Erewań

Radio Erewań – na terenie ZSRR^[1] i innych państw Układu Warszawskiego (w tym PRL) nazwa fikcyjnego źródła nierzetelnych informacji, parodia metod propagandy komunistycznej. Nazwa radia zaczerpnięta została z rosyjskiej nazwy stolicy Armenii – Erewania (właśc. pol. Erywań). Żart polegał m.in. na tym, że w Armeńskiej SRR nie nadawała rozgłośnia „Radio Erewań”.

Radio Erewań było przede wszystkim tematem serii dowcipów w stylu czarnego humoru o tematyce politycznej, a w późniejszym okresie także symbolem nierzetelności dziennikarskiej. Typowe dowcipy (za zbiorem dowcipów „Zakazany wic”):

Radio Erewań podaje: Grupa komunistów chińskich zaatakowała pracujący w polu radziecki traktor. Traktor odpowiedział celnym ogniem kilku dział rakietowych, po czym odleciał w kierunku Moskwy. Ministerstwo Rolnictwa ostrzega chińskich towarzyszy, że jeśli incydent się powtórzy, na pola zostaną wysłane kombajny.
Słuchacze pytają: Czy to prawda, że na Placu Czerwonym rozdają samochody? Radio Erewań odpowiada: tak, to prawda, ale nie samochody, tylko rowery, nie na Placu Czerwonym, tylko w okolicach Dworca Warszawskiego i nie rozdają, tylko kradną.
Słuchacze pytają: Czy będzie wojna? Radio Erewań odpowiada: Wojny nie będzie. Będzie taka walka o pokój, że kamień na kamieniu nie zostanie.
Słuchacze pytają: Czy Czajkowski był homoseksualistą? Radio Erewań odpowiada: Tak, ale nie za to go cenimy.
Słuchacze pytają: Czy jest wyjście z sytuacji bez wyjścia? Radio Erewań odpowiada: Nie poruszamy problematyki gospodarczej.

Większość dowcipów ma charakter pytań słuchaczy do Radia Erewań („Słuchacze pytają:”, „Radio Erewań odpowiada:”), a w odpowiedzi często pojawia się wprowadzające w puentę „ale…”.