Radosław Sztyber
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| doktor habilitowany nauk humanistycznych | |
| Specjalność: historia literatury: staropolska, barok, oświecenie, edytorstwo, literatura staropolska | |
| Alma Mater | |
| Doktorat |
22 grudnia 1999 |
| Habilitacja |
18 kwietnia 2013[1] |
| Nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia |
Wyższa Szkoła Pedagogiczna w Zielonej Górze |
Radosław Sztyber (ur. 26 stycznia 1969 w Zielonej Górze) – polonista, literaturoznawca, wydawca. Pracownik Instytutu Filologii Polskiej na Wydziale Humanistycznym Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Zielonej Górze, od 2001 Uniwersytetu Zielonogórskiego. Profesor uczelni,
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Studia ukończył w Zielonej Górze w 1993 (praca magisterska pod kierunkiem prof. dra hab. Władysława Magnuszewskiego[2]) i od tego czasu jest związany z macierzystą uczelnią. Obrony rozprawy doktorskiej (promotor – prof. dr hab. Wiesław Wydra, UAM; recenzenci: prof. dr hab. Ryszard Marciniak[3], UAM; prof. dr hab. Jacek Sokolski, UWr) podjął się w 1999 na Wydziale Filologii Polskiej i Klasycznej UAM. W Krakowie w 2013 otrzymał dyplom doktora habilitowanego (recenzowali: prof. dr hab. Mirosława Hanusiewicz-Lavalle, KUL; prof. dr hab. Alina Nowicka-Jeżowa, KUL; prof. dr hab. Piotr Borek, UP; przewodniczący komisji: prof. dr hab. Andrzej Borowski, UJ).
Kieruje Pracownią Literatury Dawnej i Edytorstwa[4]. Od roku 2014 pełni funkcję redaktora naczelnego[5] „Filologii Polskiej. Roczników Naukowych Uniwersytetu Zielonogórskiego”. Realizuje zadania dydaktyczne Instytutu Filologii Polskiej oraz indywidualne projekty naukowe, angażuje się także w przedsięwzięcia wydawnicze.
Publikacje[edytuj | edytuj kod]
Monografie[edytuj | edytuj kod]
Jest autorem ośmiu monografii autorskich (pierwszą wydano w roku 2005, ostatnią zaś w 2019[6]). Większość tych książek wyposażono we wznowienia pisanych zabytków, dwa z nich ukazały się po raz pierwszy od czasu ich pierwodruku, w tym Wywód jedynowłasnego państwa świata Wojciecha Dembołęckiego[7].
Artykuły[edytuj | edytuj kod]
Ogłosił blisko sto tekstów, większość na łamach polskich czasopism naukowych (m.in. w „Ethosie”[8], „Hungarian Studies”[9], „Literaturze i Kulturze Popularnej”[10], „Literaturze Ludowej”[11], „Napisie”, „Pamiętniku Literackim”, „Tematach i Kontekstach”[12]), inne to rozdziały w monografiach zbiorowych bądź seriach wydawniczych.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Dr hab. Radosław Sztyber, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2022-11-30].
- ↑ Władysław Magnuszewski (1925-1996). Wspomnienie w dwudziestą rocznicę śmierci - Repozytorium Uniwersytetu Zielonogórskiego [online], zbc.uz.zgora.pl [dostęp 2022-11-12] (pol.).
- ↑ O nas [online], poledyt-cms.home.amu.edu.pl [dostęp 2022-11-12].
- ↑ Pracownia Literatury Dawnej i Edytorstwa / Instytut Filologii Polskiej [online], ifp.uz.zgora.pl [dostęp 2022-11-12].
- ↑ Zespół redakcyjny | Filologia Polska. Roczniki Naukowe Uniwersytetu Zielonogórskiego [online], www.rocznik.ifp.uz.zgora.pl [dostęp 2022-11-12].
- ↑ Komputerowy System Informacji o Pracownikach - Uniwersytet Zielonogórski [online], pers.uz.zgora.pl [dostęp 2022-11-12] (pol.).
- ↑ Radosław Sztyber, "Skądże to zbłaźnienie świata?" : Wojciecha Dembołęckiego Wywód jedynowłasnego państwa świata [online], 2012 [dostęp 2022-11-12] (pol.).
- ↑ Instytut Jana Pawła II Katolicki Uniwersytet Lubelski [online], www.ethos.lublin.pl [dostęp 2022-11-12] (pol.).
- ↑ Radosław Sztyber, 400 YEARS AFTER THE BATTLE OF HUMENNÉ A POLISH SOURCE ON THE SIEGE OF VIENNA AND ITS AFTERMATH (1619-21), „Hungarian Studies”, 33 (2), 2019, s. 317–336, DOI: 10.1556/044.2019.33.2.8, ISSN 1588-2772 [dostęp 2022-11-12] (ang.).
- ↑ Radosław Sztyber, W stronę megalomanii narodowej na kanwie tetralogii Jacka Komudy pod tytułem „Samozwaniec” (glosa i kilka uwag na marginesach powieści), „Literatura i Kultura Popularna”, 26, 2020, s. 383–400, DOI: 10.19195/0867-7441.26.26, ISSN 0867-7441 [dostęp 2022-11-12] (pol.).
- ↑ Radosław Sztyber, Sowizdrzalskie rysy portretu lisowczyka w utworach z 1620 roku (recepcja – dylematy interpretacyjne)., „Literatura Ludowa. Journal of Folklore and Popular Culture”, 64 (2), 2020, s. 19–34, DOI: 10.12775/LL.2.2020.002, ISSN 2544-2872 [dostęp 2022-11-12] (pol.).
- ↑ Tematy i Konteksty [online], journals.ur.edu.pl [dostęp 2022-11-12].