Rafał Korniłowicz
Rafał Marian Korniłowicz (ur. 8 grudnia 1876 w Warszawie - zm. 31 sierpnia 1916 tamże) – polski inżynier, pedagog i działacz oświatowy.
Życie[edytuj | edytuj kod]
Ukończył IV Warszawskie Gimnazjum Męskie (1896)[1]. W latach 1896-1902 studiował na Wydziale Mechanicznym Instytutu Technologicznego w Petersburgu. Podczas studiów uczestniczył w działalności studenckich kół samokształceniowych oraz był prezesem polskiej Bratniej Pomocy. Po otrzymaniu dyplomu inżyniera technologa w 1902 uzupełniał studia na Wydziale Inżynierii Budowlanej Królewskiej Szkoły Technicznej w Akwizgranie (1902-1903)[1]. Następnie pracował w Zakładzie Badań Materiałowych Politechniki w Zurychu (1903). W 1904 przebywał w Paryżu i Londynie, zapoznając się z organizacją szkolnictwa zawodowego. Rezultatem tego był m.in. artykuł Szkoły wieczorne dla młodzieży pracującej w Londynie, zamieszczony w 1905 w czasopiśmie "Zdrowie"[1].
Po powrocie do Warszawy i odrzuceniu propozycji asystentury w Warszawskim Instytucie Politechnicznym uczył matematyki w warszawskich szkołach średnich, m.in. na pensjach Jadwigi Kowalczykówny i Jadwigi Sikorskiej, oraz prowadził wykłady o wytrzymałości materiałów w Szkole Inżynierskiej im. Hipolita Wawelberga i Stanisława Rotwanda. Prowadził także zajęcia na kursach organizowanych przez Muzeum Przemysłu i Rolnictwa[1]. Podczas Rewolucji 1905 uczestniczył w strajku szkolnym wchodząc w skład Koła Wychowawców z ramienia którego organizował tajne komplety szkoły średniej[2]. Współorganizator Polskiej Macierzy Szkolnej - był wraz ze Stanisławem Kalinowskim współautorem programu tej instytucji.
Był założycielem a następnie dyrektorem Zakładu Pomocy Szkolnych "Urania" przekształconego w 1914 w towarzystwo akcyjne. Zakład ten opracowywał nowe wzory i typy sprzętów szkolnych, a także zajmował się ich produkcją. Zyski zakladu zgodnie ze statutem przeznaczane były wyłącznie na cele społeczne[1]. W latach 1909-1912 był wykładowcą Wydziału Technicznego Towarzystwa Kursów Naukowych[3].
Pochowany na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera Q rząd 1, miejsce 4)[4][5]
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w rodzinie inteligenckiej, syn warszawskiego lekarza psychiatry Edwarda (1847-1909) i Wiktorii z Pollów (1856-1911). Jego braćmi byli pedagog i działacz oświatowy Kazimierz (1892-1939), pułkownik WP Tadeusz (1880-1940) i ksiądz Władysław (1884-1946). W 1900 ożenił się ze znaną działaczką oświatową Eugenią z Ogińskich (1879-1930)[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f Stanisław Konarski, Kornlłowicz Rafał Marian (1876-1916), Polski Słownik Biograficzny, t. 14, Wrocław-Warszawa-Kraków 1968-1969, s. 86-87
- ↑ Helena Radlińska, Koło Wychowawców, w: Nasza walka o szkołę polską 1901-1917, t. 2, Warszawa 1934, s. 102, 107
- ↑ Dziesięciolecie Wolnej Wszechnicy Polskiej TKN: sprawozdanie z działalności Towarzystwa Kursów Naukowych, 1906-1916, opracowali Ryszard Błędowski, Stanisław Orłowski, Henryk Mościcki, Warszawa 1917.
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: RAFAŁ KORNIŁOWICZ, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2023-07-11].
- ↑ Jerzy Waldorff, Hanna Szwankowska, Danuta Jendryczko, Barbara Olszewska, Zofia Czyńska, Cmentarz Powązkowski w Warszawie, Warszawa 1984, s. 199.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Stanisław Konarski, Kornlłowicz Rafał Marian (1876-1916), Polski Słownik Biograficzny, t. 14, Wrocław-Warszawa-Kraków 1968-1969, s. 86-87 (tam bibliografia)