Ranzania japońska
Wygląd
Systematyka[1][2] | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Podkrólestwo | |||
Nadgromada | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Nadklasa | |||
Klasa | |||
Nadrząd | |||
Rząd | |||
Rodzina | |||
Rodzaj |
ranzania | ||
Gatunek |
ranzania japońska | ||
Nazwa systematyczna | |||
Ranzania japonica (T. Itô ex Maxim.) T. Itô J. Bot. 26: 302 1888[3] | |||
Synonimy | |||
|
Ranzania japońska[4] (Ranzania japonica) – gatunek byliny z monotypowego rodzaju ranzania Ranzania. Występuje w górskich lasach na wyspie Honsiu w Japonii[5].
Morfologia
[edytuj | edytuj kod]- Pokrój
- Roślina kłączowa, naga, sina z pojedynczym pędem nadziemnym[5].
- Liście
- Dwa, trójlistkowe[5].
- Kwiaty
- W niewielkich, szczytowych skupieniach, zwisające[5]. Kwiatostany wsparte są trzema, odpadającymi podsadkami[6]. Listki zewnętrznego okółka okwiatu w liczbie 9–12, czerwone. Sześć prątniczków zmodyfikowanych i pełniących funkcję miodników. Pręcików sześć. Słupek pojedynczy, zawiera 20–30 zalążków[5].
- Owoce
- Jagody[5].
Systematyka
[edytuj | edytuj kod]- Pozycja systematyczna według APweb (aktualizowany system APG IV z 2016)
Rodzaj należy do podrodziny Berberidoideae, rodziny berberysowatych (Berberidaceae) zaliczanej do jaskrowców (Ranunculales)[2].
- Pozycja w systemie Takhtajana (1997, 2009)
W systemie Armena Tachtadżiana zarówno z 1997, jak i z 2009, rodzaj wyodrębniany był w monotypową rodzinę Ranzaniaceae z rzędu berberysowców Berberidales[7][6].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
- ↑ a b Peter F. Stevens , Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2014-05-19] (ang.).
- ↑ a b J. Bot. 26: 302 1888. [w:] The Plant List [on-line]. [dostęp 2014-05-20].
- ↑ Wiesław Gawryś: Słownik roślin zielnych. Kraków: Officina botanica, 2008, s. 152. ISBN 978-83-925110-5-2.
- ↑ a b c d e f Klaus Kubitzki, Jens G. Rohwer, Volker Bittrich: Flowering Plants · Dicotyledons: Magnoliid, Hamamelid and Caryophyllid Families. Springer, 1993, s. 150. ISBN 978-3-540-55509-4.
- ↑ a b Armen Takhtajan: Flowering Plants. 978-1-4020-9608-2: Springer, 2009, s. 81-83.
- ↑ Armen Takhtajan: Diversity and classification of flowering plants. New York: Columbia University Press, 1997, s. 90-91. ISBN 0-231-10098-1.
Identyfikatory zewnętrzne (takson):