Renkloda Ulena
| |
| Rodzaj | |
|---|---|
| Gatunek | |
| Inne nazwy |
Oullins Reneklode |
Śliwa domowa 'Renkloda Ulena' – odmiana uprawna (kultywar) śliwy domowej (Prunus domestica L. subsp. italica (Borckh.) Hegi var. claudiana), należąca do grupy o średniowczesnej porze dojrzewania. Odmiana została wyselekcjonowana we Francji jako siewka nieznanego pochodzenia. Popularna w Polsce głównie w uprawie amatorskiej, do Rejestru Odmian prowadzonego przez Centralny Ośrodek Badania Odmian Roślin Uprawnych[1] wpisana w 1990 roku.
Morfologia
[edytuj | edytuj kod]- Pokrój
- Drzewo rośnie bardzo silnie, tworząc dużą rozłożystą koronę o bardzo mocnej konstrukcji. W pierwszych latach po posadzeniu tworzy koronę odwrotnie stożkowatą, która później spłaszcza się i rozrasta.
- Pędy
- Jednoroczne są silne, długie i sztywne, o fioletowym lub bordowym zabarwieniu, pokryte drobnymi, brunatnymi przetchlinkami.
- Liście
- Sztywne, lekko pofałdowane, o szeroko eliptycznym kształcie, ciemnozielone z połyskiem.
- Owoce
- Duże, o przeciętnej masie 45-50 g. Kształt kulisty lub lekko owalny. Szypułka zwykle zielona, dość gruba, średniej długości. Skórka zielonożółta, a u owoców bardzo dojrzałych żółta, a nawet jasnopomarańczowa, pokryta białym nalotem i jasnymi cętkami z czerwonawą obwódką. Miąższ intensywnie żółty z jaśniejszymi żyłkami, o konsystencji galaretowatej, aromatyczny. Pestka dość duża, szerokoeliptyczna, od strony szypułki łagodnie zaokrąglona, a od strony przeciwnej zaostrzona. Dość dobrze oddziela się od miąższu. W pełni dojrzałości owoce chętnie atakowane przez osy.
Zastosowanie
[edytuj | edytuj kod]- Roślina uprawna. Szczepiona na ałyczy w okres owocowania wchodzi dość późno, 4-5 lat po posadzeniu. Szczepiona na podkładkach osłabiających wzrost, np. na siewkach Węgierki Wangenheima, może owocować już w 2-3 roku. Plonuje bardzo obficie, lecz często przemiennie. Jest odmianą samopłodną, czyli nie wymaga zapylenia obcym pyłkiem.
- Kulinaria: Odmiana ceniona ze względu na szerokie zastosowanie owoców. Dostarcza wyśmienitych owoców deserowych do spożycia w stanie świeżym, także chętnie przyrządza się z nich kompoty[2][3] (choć do tego celu najlepsze są owoce niezupełnie dojrzałe). W wielu krajach (np. Niemcy, Francja) można kupić dżemy robione wyłącznie z owoców tej odmiany. W Czechach można także spotkać śliwowicę z Renklody Ulena.
Uprawa
[edytuj | edytuj kod]- Ze względu na silny wzrost powinno się ją uprawiać wyłącznie na podkładkach skarlających. Jest odmianą samopylną i nie wymaga sadzenia zapylaczy.
- Renkloda Ulena jest odmianą średnio wytrzymałą na mróz. Jest średnio wrażliwa na wirusa ospowatości śliw, wywołującego szarkę, i stosunkowo mało podatna na inne choroby. Wyjątkiem jest brunatna zgnilizna drzew pestkowych (monilioza), na którą Renkloda Ulena jest bardzo podatna.
- Zbiór i przechowywanie: W warunkach polskich w zależności od rejonu i typu dojrzałość zbiorczą osiąga od pierwszej połowy sierpnia do początku września. Owoce na ogół dojrzewają bardzo nierównomiernie. Owoce w chłodni można przechować mniej więcej 3 tygodnie.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Centralny Ośrodek Badania Odmian Roślin Uprawnych: Lista Odmian Roślin Sadowniczych wpisanych do Krajowego Rejestru w Polsce. [dostęp 2013-04-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-10-29)].
- ↑ Grzegorz Łysiak. Stan produkcji oraz perspektywy rozwoju uprawy śliw w Polsce. „Seminaria Sadownicze”, s. 59-68, 1996. RSGD Przybroda.
- ↑ Aleksander Rejman: Pomologia. Warszawa: PWRiL, 1994. ISBN 83-09-01612-3.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- A. Rejman: Pomologia. Warszawa: PWRiL, 1994. ISBN 83-09-01612-3.
- Z. Grzyb, E. Rozpara: Nowoczesna uprawa śliw. Warszawa: Hortpress, 2000. ISBN 83-86384-39-5.