Rezerwat krajobrazowy Üügu
kod: KLO1000425[1]
| |
 Rezerwat Krajobrazowy Üügu w 2022 roku | |
| rezerwat krajobrazowy | |
| Państwo | |
|---|---|
| Prowincja | |
| Położenie | |
| Data utworzenia |
13 marca 1959[1] |
| Akt prawny |
ENSV MN korraldus nr 331-k[2] |
| Powierzchnia |
10,4 ha[1] |
Położenie na mapie Saremy  | |
Położenie na mapie Estonii  | |
 58°40′18,0″N 23°14′24,0″E/58,671667 23,240000
| |
Rezerwat krajobrazowy Üügu (est. Üügu maastikukaitseala) – rezerwat krajobrazowy znajdujący się w zachodniej Estonii, na wyspie Muhu; administracyjnie we wsi Kallaste, w gminie Muhu, w prowincji Sarema.
Rezerwat założony został w 1959 roku celem ochrony klifu Üügu, położonych poniżej niego źródliskowych torfowisk oraz niektórych rzadkich gatunków roślin[3][1].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Po raz pierwszy obszar ten objęto ochroną jako indywidualny element krajobrazu na mocy Rozporządzenia nr 331-k Rady Ministrów Estońskiej SRR z dnia 13 marca 1959 roku. Przepisy ochronne rezerwatu oraz opis jego granic zostały zatwierdzone w 1996 roku, natomiast Rozporządzeniem nr 104 Rządu Estonii z dnia 12 grudnia 2019 roku ustanowiono tryb ochrony i zasady ochrony dla obszaru rezerwatu krajobrazowego Üügu[3][4].
Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]
Rezerwat Krajobrazowy Üügu obejmuje obszar 10,4 ha, z czego większość (8,8 ha) jest własnością prywatną, natomiast 1,6 ha jest własnością państwa[5]. Rezerwat znajduje się na północnym wybrzeżu Muhu – wyspy położonej na Morzu Bałtyckim w Archipelagu Zachodnioestońskim. Założony został celem ochrony położonego około 150 m od współczesnego brzegu Bałtyku klifu Üügu o długości ok. 450 m i wysokości sięgającej 5,5 m. Klif zbudowany jest ze skały dolomitowej poprzecinanej licznymi spękaniami i szczelinami powstałymi przez uderzenia morskich fal. Występują tu jaskinie, których wysokość dochodzi do 3 metrów, szerokość sięga 4–15 m, a głębokość 3,5–7 m[3][6]. Szczyt klifu został częściowo uszkodzony przez funkcjonowanie w okresie przed I wojną światową w tym miejscu kamieniołomu, skąd transportowano dolomit do zakładów metalurgicznych w Petersburgu[6].
U podnóża klifu, gdzie wybijają dwa niewielkie źródełka (est. Üügu allikad), które łączą się i po 60–70 m wpadają do morza[7], występują torfowiska[1][6].
.jpg)
Na terenie rezerwatu znajdują się siedliska wymienione w Załączniku I dyrektywy siedliskowej[1]:
- borealne bałtyckie łąki przybrzeżne (1630*),
- formacje z Juniperus communis na wapiennych wrzosowiskach i obszarach trawiastych (5130),
- nordyckie alvar i prekambryjskie wapienne skały płaskie (6280*),
- fennoskandyjskie bogate w składniki mineralne źródła i źródliska (7160),
- fennoskandyjskie zalesione pastwiska (9070),
- ziołorośla eutroficzne płaskowyżów, górskie i alpejskie (6430),
- roślinność szczelin na skalnych zboczach o podłożu wapiennym (8210).
Na obszarze rezerwatu występują także chronione gatunki roślin takie jak zanokcica murowa i zanokcica skalna, miodokwiat krzyżowy, lipiennik Loesela, dwulistnik muszy, głodek murowy, Hornungia petraea, gółka długoostrogowa, kruszczyk błotny oraz kukułka Fuchsa i kukułka krwista[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g Üügu maastikukaitseala – Andmed & kaart [online], Keskkonnaportaal [dostęp 2023-04-29] (est.).
- ↑ ENSV MN korraldus nr 331-k Maastiku üksikelementide dendraariumide ja katsekultuuride ning viljapuude ja viljapuuaedade riikliku kaitse alla võtmisest [online], EELIS Infoleht [dostęp 2023-04-29].
- ↑ a b c Üügu maastikukaitseala – Eesti Entsüklopeedia [online], entsyklopeedia.ee [dostęp 2023-04-29].
- ↑ Üügu maastikukaitseala kaitsekorralduskava 2022–2031 ↓, s. 6.
- ↑ Üügu maastikukaitseala kaitsekorralduskava 2022–2031 ↓, s. 8.
- ↑ a b c Üügu maastikukaitseala kaitsekorralduskava 2022–2031 ↓, s. 7.
- ↑ Ürglooduse objekt: Langeallikad Üügu panga jalamil [online], EELIS Infoleht [dostęp 2023-04-29].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Üügu maastikukaitseala kaitsekorralduskava 2022–2031 [online], Keskkonnaamet [dostęp 2023-04-29] (est.).