Przejdź do zawartości

Rhyticeros

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Rhyticeros[1]
Reichenbach, 1849[2]
Ilustracja
Przedstawiciel rodzaju – dzioborożec karbodzioby (R. plicatus)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

dzioborożcowe

Rodzina

dzioborożce

Rodzaj

Rhyticeros

Typ nomenklatoryczny

Buceros plicatus J.R. Forster, 1781

Synonimy
Gatunki

zobacz opis w tekście

Rhyticerosrodzaj ptaków z rodziny dzioborożców (Bucerotidae).

Zasięg występowania

[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Azji Południowo-Wschodniej[6].

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała 45–85 cm; masa ciała samic 600–2685 g, samców 700–3650 g[6].

Systematyka

[edytuj | edytuj kod]

Etymologia

[edytuj | edytuj kod]
  • Rhyticeros: gr. ῥυτις rhutis, ῥυτιδος rhutidos „zmarszczka”; κερας keras, κερως kerōs „róg”[7].
  • Abuceros: gr. negatywny przedrostek α- a-; βουκερως boukerōs „rogaty jak wół”, od βους bous „wół”; κερας keras, κερως kerōs „róg”[7]. Gatunek typowy: Buceros undulatus Shaw, 1811.
  • Calao: filipińska nazwa Calao dla dzioborożca rdzawogłowego (McGregor w 1909 wymienia Calao i Cao jako nazwy dla tego dzioborożca odpowiednio w Manili i na Boholu)[7]. Gatunek typowy: Buceros plicatus J.R. Forster, 1781.
  • Cassidix: epitet gatunkowy Buceros cassidix Temminck, 1823; łac. cassis, cassidis „metalowy hełm”[7]. Gatunek typowy: Buceros cassidix Temminck, 1823.
  • Cranorrhinus: gr. κρανος kranos, κρανεος kraneos „hełm”; ῥις rhis, ῥινος rhinos „nos”[7]. Gatunek typowy: Buceros cassidix Temminck, 1823.

Podział systematyczny

[edytuj | edytuj kod]

Do rodzaju należą następujące gatunki[8]:

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Rhyticeros, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. H.G.L. Reichenbach: Avium systema naturale. Das natürliche system der vögel mit hundert tafeln grösstentheils original-abbildungen der bis jetzt entdecken fast zwölfhundert typischen formen. Vorlaüfer einer iconographie der arten der vögel aller welttheile. Dresden und Leipzig: Expedition der vollständigsten naturgeschichte, 1850, s. ryc. L. (niem.).
  3. G.J. Billberg: Synopsis Faunae Scandinaviae. T. 1. Cz. 2: Aves. Holmiae: Ex officina typogr. Caroli Deleen, 1828, s. tab. A. (łac.).
  4. a b Ch.-L. Bonaparte: Conspectus generum avium. T. 1. Lugduni Batavorum: Apud E.J. Brill, 1850, s. 90. (łac.).
  5. J. Cabanis, F. Heine: Museum Heineanum: Verzeichniss der ornithologischen Sammlung des Oberamtmann Ferdinand Heine, auf Gut St. Burchard vor Halberstadt. Cz. 2: Schreivögel. Halberstadt: In Commission bei R. Frantz, 1859–1860, s. 173. (niem.).
  6. a b D.W. Winkler, S.M. Billerman & I.J. Lovette: Hornbills (Bucerotidae), version 1.0.. W: S.M. Billerman, B.K. Keeney, P.G. Rodewald & T.S. Schulenberg (red.): Birds of the World. Ithaca, NY: Cornell Lab of Ornithology, 2020. DOI: 10.2173/bow.bucero1.01. [dostęp 2020-06-17]. (ang.). Publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana rejestracja, też płatna, lub wykupienie subskrypcji
  7. a b c d e Etymologia za: The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca (ang.).
  8. Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Bucerotidae Rafinesque, 1815 – dzioborożce – Hornbills (wersja: 2015-10-31). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-05-12].