Język filipiński

Pilipino
Obszar	Filipiny
Liczba mówiących	ok. 25 mln
Pismo/alfabet	łacińskie
Klasyfikacja genetyczna
Języki austronezyjskie Języki malajsko-polinezyjskie Języki filipińskie Język filipino
Status oficjalny
język urzędowy	Filipiny
Organ regulujący	Komisyon sa Wikang Filipino
Ethnologue	1 narodowy↗
Kody języka
Kod ISO 639-2↗, ISO 639-2	fil
Kod ISO 639-3↗	fil
IETF	fil
Glottolog	fili1244
Ethnologue	fil
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata Słownik języka filipińskiego w Wikisłowniku
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Język filipiński, (oficjalna nazwa w latach 1937–1987 pilipino, od 1987 roku filipino) – jeden z dwóch języków urzędowych Filipin (drugim jest język angielski). Jest to zaadaptowana postać języka tagalog, wzbogacona o słownictwo pochodzące z innych języków filipińskich. Należy do zachodniej gałęzi rodziny języków malajsko-polinezyjskich. Jest to język rodzimy znaczącej części mieszkańców centralnych rejonów Filipin, używa go jako ojczystego około 25 milionów osób. W roku 1987 dokonano reformy ortografii, dodając litery c, f, j, ñ, q, v, x oraz z, głównie w celu zapisu zapożyczeń z języka hiszpańskiego i angielskiego.

Bibliografia

• Wolff, John U, Pilipino Phrasebook. Lonely Planet Publications 1988
• Majewicz, Alfred F., Języki świata i ich klasyfikacja, PWN, Warszawa, 1989, ​ISBN 83-01-08163-5​

Linki zewnętrzne

• Dane Ethnologue dla języka filipińskiego
• Słownik polsko-filipiński