Richard Balfe

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Richard Balfe
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

14 maja 1944
Barton Mills

Zawód, zajęcie

polityk, działacz związkowy, urzędnik

Richard Andrew Balfe, baron Balfe (ur. 14 maja 1944 w Barton Mills) – brytyjski polityk, działacz związkowy, urzędnik, w latach 1979–2004 deputowany do Parlamentu Europejskiego, członek Izby Lordów.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Przez kilka lat wychowywał się w domu dziecka w Sheffield. Pierwszą pracę podjął w 1960, został zatrudniony w piekarni, wkrótce wstąpił do związku zawodowego. W 1961 przeniósł się do Londynu, gdzie rozpoczął pracę urzędniczą. W latach 1965–1970 był urzędnikiem w Foreign and Commonwealth Office. Bez powodzenia kandydował do parlamentu, został zatrudniony w jednym z komitetów zajmujących się kwestiami rodziny. Od 1973 do 1977 zasiadał w radzie miejskiej Londynu[1].

W 1979, 1984, 1989, 1994 i 1999 z ramienia Partia Pracy był wybierany na posła do Parlamentu Europejskiego I, II, III, IV i V kadencji. Należał do grupy socjalistycznej, przez dziesięć lat od 1994 pełnił funkcję kwestora, pracował m.in. w Komisji Rozwoju i Współpracy[2]. W 2001 w związku z kandydowaniem na funkcję kwestora na kolejny okres wbrew stanowisku partii Richard Balfe został usunięty z ugrupowania laburzystów. W 2002 przystąpił do Partii Konserwatywnej (jako pierwszy pochodzący z wyboru polityk Partii Pracy od 1977)[3]. W PE, w którym zasiadał do 2004, wstąpił do grupy chadeckiej[2].

W 2008 lider torysów David Cameron powołał go na stanowisko przedstawiciela Partii Konserwatywnej w rozmowach ze związkami zawodowymi[1]. W 2013 został parem dożywotnim, zasiadając w Izbie Lordów[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Christine Buckley: Why some unions still see red when wooed by Richard Balfe. timesonline.co.uk, 13 kwietnia 2009. [dostęp 2011-03-02]. (ang.).
  2. a b Profil na stronie Parlamentu Europejskiego. [dostęp 2011-03-02].
  3. George Jones, Ambrose Evans-Pritchard: Labour rebel joins Tories in disgust. telegraph.co.uk, 6 marca 2002. [dostęp 2011-03-02]. (ang.).
  4. Crown Office. thegazette.co.uk, 24 września 2013. [dostęp 2014-08-07]. (ang.).