Rob Scholte

Rob Scholte (ur. 1 czerwca 1958 w Amsterdamie) – holenderski artysta.

Życiorys

Scholte urodził się w Amsterdamie. Potem mieszkał w Castricum, Doorn i Heiloo. W latach 1977–1982 studiował on w amsterdamskiej szkole sztuk pięknych - Gerrit Rietveld Academie. Następnie był jednym z członków grupy artystycznej W139, wystawiającej swoje prace przy Warmoesstraat 139 w Amsterdamie. W galerii tej w roku 1982 miał miejsce debiut Schltego wspólnie z Sandrą Derks. Jego debiutanckie "dzieło" Rom 87 było serią obrazów będących wolnymi wariacjami na temat dziecięcych książeczek do malowania. Od tego stylu przeszedł do precyzyjnie malowanych prac, które zostały wystawione w roku 1984 w The Living Room. Prace Scholtego można było też oglądać w roku 1987 na wystawie Documenta, a w roku 1990 przygotowywał on holenderski pawilon na Biennale w Wenecji.

W roku 1986 sensację wzbudziła skopiowana przez niego widokówka "Utopia" (Museum Boijmans Van Beuningen). Na sugestię krytyków, że obraz jest cytatem z "Olympii" Maneta, malarz odpowiedział noszącym tytuł "Nostalgia" obrazem będącym dosłowną kopią strony gazety a krytycznym artykułem. Jego samodzielna wystawa "How to Star" w Museum Boijmans Van Beuningen z obrazami z lat 1983-1988 przyniosła mu zarówno uwielbienie jak i krytykę.

W roku 1991 Scholte poznał modelkę oraz gwiazdę holenderskich oper mydlanych Micky Hoogendijk. W roku 1990 została ona dyrektorem jego firmy menadżerskiej, zaś 31 maja 1994 wzięli ze sobą ślub w amsterdamskiej świątyni Roxy. W roku 1993 Scholte został pracownikiem akademii sztuk w Kassel, którą pozycję opuścił w roku 1999.

W roku 1991 firma menadżerska Roba Scholte zdobyła zlecenie na wykonanie malowideł ściennych i sufitowych o łącznej powierzchni 1200 metrów kwadratowych w mającym przypominać holenderskie miasteczko turystycznej atrakcji Huis Ten Bosch w japońskim Nagasaki. Scholte pracował tam, wspólnie z dużą liczbą asystentów, nad dziełem noszącym tytuł Apres nous le deluge, który przedstawiał ciągłe powtarzanie się wojny w historii. Jego uroczysta pierwsza prezentacja została zaplanowana na 9 sierpnia 1995, w dniu 50. rocznicy zrzucenia bomby atomowej na Nagasaki, jednak wydarzenie to musiało zostać przełożone ze względu na zamach na Scholtego.

Zamach bombowy

24 listopada 1994 Scholte razem z ciężarną żoną Hoogendijk wsiedli przy Laurierstraat w Amsterdamie do swojego BMW. Gdy Scholte ruszył, pod samochodem zdetonował granat ręczny. Malarz został ciężko ranny. Obie jego nogi od kolan w dół musiały być amputowane. Hoogendijk poroniła. Sprawca wybuchu nie został znaleziony. Jedna z teorii mówi, że w zamierzeniu miał to być zamach na adwokata Oscara Hammersteina, ale przestępca pomylił samochody. Hammerstein jeździł takim samym modelem BMW, w tym samym kolorze i o bardzo podobnym numerze rejestracyjnym i oba auta parkowały niedaleko od siebie.

Sam Scholte początkowo obwiniał innego artystę Paula Blanca. Później winę przypisywał poecie Koosowi Dalstrze. Inne teorie za punkt wyjścia przyjmują fakt, że Scholte w tym czasie obracał się w środowisku podejrzanych artystów, dealerów kokainy oraz osób organizujących pranie brudnych pieniędzy, opisanym przez Joosta Zwagermana w powieści Gimmick! (Kuglarstwo!). Według tych koncepcji zamach był ostrzeżeniem przed długami w wyniku niepewnych interesów, długami za kokainę lub niespełnionymi zobowiązaniami.

Po zamachu

Na początku lutego 1995 Scholte założył Comité van Waakzaamheid (Komitet przytomności), na wzór komitetu założonego w latach trzydziestych przez Menno ter Braak i Edgara du Perron, którego celem był opór przeciwko narodowemu socjalizmowi. Pomysł założenia został podsunięty Scholemu przez Feliksa Rottenberga. Była też mowa o kreowaniu ruchu politycznego, ale o działaniach Scholtego na tym polu nic nie wiadomo.

Tego samego roku artysta udał się do Japonii, aby zakończyć fresk 'Apres nous le deluge'. Następnie przeniósł się na Teneryfę. Hoogendijk i Scholte rozwiedli się, zaś artysta znalazł nową kobietę, Lijsje, która urodziła w roku 2001 ich dziecko, Lotus Mason. 15 marca 2003 Scholte wraz ze swoją partnerką i dzieckiem wrócili do Holandii. W roku 2005 urodziło im się drugie dziecko. Rok później para wzięła ślub.

Amsterdamski zespół muzyczny Nits na swojej płycie Wool z roku 2000 umieścił utwór Crime & Punishment opisujący zamach na Roba Scholte.

Metoda twórcza

Scholte jest artystą plastykiem. Grupuje i rozmieszcza on obrazy - pochodzące z massmediów lub swojego bogatego archiwum - w nowym kontekście, dzięki czemu nadaje im nowe znaczenie. Często w jego pracach można dopatrzeć się sprzeczności i kontrastów, które stały się widoczne dopiero dzięki jego nowemu kontekstowi.

Precyzyjnie odmalowane jego prace są często wykonywane przez jego asystentów, a on sam jedynie je podpisuje. W ten sposób naśladuje on XVII-wieczną metodę postępowania.

Jego metoda twórcza stanowi dobrą ilustrację idei postmodernizmu i kładzie nacisk na ciągły napływ obrazów, które nas otaczają, formują i modelują. Ciągłym tematem jego utworów są media, z których czerpie on inspirację, które krytykuje za manipulację, przy czym sam uważa się za osobowość medialną.

Linki zewnętrzne

O projekcie w Japonii Projekt Roba Scholte w Nagasaki (Apres Nous le Deluge)
O projekcie w Japonii: Fragmenty video z "Apres Nous le Deluge"
2000 - "Plug-Ins", wariacje na temat 'najmilszych' kobiet. artbrokers.nl. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-02-19)].
Ekspozycja 2004 - "Blue Period"
Ekspozycja 2006 - "Bergense School", trzynaście wiejskich widoków

Publikacje

'All the portraits are up to date', Paul Maenz, Köln, 1988.
'How to Star', Museum Boijmans Van Beuningen, Rotterdam, 1988.
'6 Dutch Artists', Fruitmarket Gallery, Edinburgh, 1989.
'Tartufo/Tartuffe', Comédie Gastronomique, Amsterdam, München, 1989.
'Venezia', Rijksdienst Beeldende Kunst, Den Haag, 1990.
'Rob Scholte', Art Random, Kyoto Shoin International, Kyoto, 1990.
'Schräg', Heidelberg, 1990.
'7 Year Itch', Kunstverein Hannover, 1991.
'The Living Room', Kunstverein Grafschaft Bentheim, 1995.
Artykuł w HP/DeTijd: Rob Scholte's trukendoos, styczeń 2006