Roman Brzeski
| Data urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Prezes Wyższego Urządu Górniczego | |
| Okres urzędowania |
od 1945 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
Roman August Brzeski (ur. 18 sierpnia 1877 r.[1], zm. 29 listopada 1966 r. w Łączkach Brzeskich koło Mielca[2]) – polski urzędnik, prezes Wyższego Urzędu Górniczego[3] w Katowicach.
Początkowo kształcił się w Tarnowie, ale maturę zdawał w 1895 roku już w Bochni. Najpierw studiował prawo na Uniwersytecie Jagiellońskim, a w 1900 roku podjął pracę w Dyrekcji Skarbu we Lwowie. Tam też ukończył prowadzony na Politechnice Lwowskiej kurs przygotowawczy do studiów górniczych.
W latach 1902–1906 studiował w Akademii Górniczej w Leoben (obecnie Austria). Po zdobyciu tytułu inżyniera górniczego, w latach 1907–1909 pracował jako inżynier ruchu w Kopalni Węgla Kamiennego „Artur” w Sierszy. Później zdobywał doświadczenie m.in. w takich placówkach, jak: kopalnia węgla brunatnego w Brüx (Most w Czechach) i urzędach górniczych w Brüx, Morawskiej Ostrawie, Krakowie i Drohobyczu. W listopadzie 1918 r. organizował Okręgowy Urząd Górniczy w Dąbrowie Górniczej, którego został naczelnikiem, a w roku 1920 przeniósł się do Bytomia i zaangażował w śląskie powstania oraz organizację plebiscytu w marcu 1921 r.
Później organizował Izbę Przemysłowo-Handlową w Katowicach, której był dyrektorem do maja 1932 r. Pracował też jako prywatny rzeczoznawca, sporządzając m.in. dla Polskiej Konwencji Węglowej ekspertyzę zdolności wydobywczych kopalń węgla. W 1939 r. organizował i prowadził w Sosnowcu przytułek oraz kuchnię dla uciekinierów wojennych. Podczas okupacji pracował w zarządzie Kopalni Węgla Brunatnego „Barbara” koło Opatowa.
15 marca 1945 r. został powołany na stanowisko prezesa Wyższego Urzędu Górniczego w Katowicach[2][3], skąd 1 października 1946 r. przeniesiony został do Rady Techniczno-Gospodarczej przy Centralnym Zarządzie Przemysłu Węglowego. Na emeryturę przeszedł 9 września 1954 r. Zmarł 29 listopada 1966 r. w Katowicach.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Wyższy Urząd Górniczy, Jacy byliśmy, jacy jesteśmy, jacy będziemy..., 24 czerwca 2022, s. 112, ISBN 978-83-920673-4-4.
- ↑ a b Aleksander Zembok i inni, Stulecie Wyższego Urzędu Górniczego w Katowicach, Katowice: Wyższy Urząd Górniczy, Stowarzyszenie Bractwo Gwarków, 2022, s. 31, 33, ISBN 978-83-938710-8-7, OCLC 1336399991 (pol.).
- ↑ a b Najważniejsze fakty z historii Wyższego Urzędu Górniczego w Katowicach [online], WUG [dostęp 2023-03-20] (pol.).