Rozwojowe zaburzenie koordynacji ruchowej

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Specyficzne zaburzenie rozwoju funkcji motorycznych
Klasyfikacje
ICD-11

6A04
Rozwojowe zaburzenie koordynacji ruchowej

ICD-10

F82
Dyspraksja rozwojowa

DSM-5

315.4
Rozwojowe zaburzenia koordynacji

DiseasesDB

31600

MeSH

D019957

Rozwojowe zaburzenie koordynacji ruchowej, inaczej dyspraksja lub specyficzne zaburzenie rozwoju funkcji motorycznych (potocznie „zespół niezgrabnego dziecka”[1][2], „zespół niezdarnego dziecka”, „zespół niezgrabności ruchowej”) – zaburzenie neurorozwojowe(inne języki)⁣ polegające na nieprawidłowym rozwoju koordynacji ruchowej u dziecka[3].

Dotyka ono około 6% populacji[4] dzieci w wieku przedszkolnym lub uczniów szkoły podstawowej, chociaż już wcześniej można dostrzec pewne objawy związane z wzorcem ruchu. Częściej spotyka się go u chłopców[5]. Jedną z przyczyn dyspraksji może być nieprawidłowe funkcjonowanie neuronów lustrzanych[6], lezje (uszkodzenia) w lewej półkuli mózgu lub uszkodzenia obwodowego układu nerwowego[1]. Wpływa na wiele funkcji rozwojowych włącznie z mową[7].

Problemy z koordynacją ruchów dotyczą one zarówno motoryki małej(inne języki), jak i dużej(inne języki). Mówi się tutaj często o dyskretnych objawach neurologicznych. Ruchom obydwu rodzajów towarzyszyć mogą drżenia. Pacjenci źle rozwijają umiejętności planowania ruchów motorycznych, jak też ich naśladowania przy braku odpowiedniej demonstracji bądź wyjaśniania. Występują także ruchy mimowolne. Jako przykład podać można grymasy twarzy towarzyszące ruchom kończyny górnej. Również napięcie mięśniowe odbiega od normy. Dziecko nie potrafi przez dłuższy czas wykonywać jednej czynności. Poza tym jego ruchy cechują się dużą różnicą w płynności w zależności od strony ciała zaangażowanej w wykonywanie ruchów[5].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Kyle J. Steinman, Stewart H. Mostofsky, Martha B. Denckla, Toward a Narrower, More Pragmatic View of Developmental Dyspraxia, „Journal of child neurology”, 25 (1), 2010, s. 71–81, DOI10.1177/0883073809342591, ISSN 0883-0738, PMID20032517, PMCIDPMC2892896 [dostęp 2017-08-05].
  2. Katarzyna Białas-Paluch, Zaburzenia praksji u dzieci ze spektrum autyzmu w świetle teorii integracji sensorycznej, „Człowiek – Niepełnosprawność – Społeczeństwo”, 1 (35), 2017, s. 75–95, DOI10.5604/01.3001.0010.0976.
  3. Wolańczyk 2011 ↓, s. 326.
  4. Marie Farmer i inni, Insights in Developmental Coordination Disorder, „Current Pediatric Reviews”, 2017, DOI10.2174/1573396313666170726113550, ISSN 1875-6336, PMID28745216 [dostęp 2017-08-05].
  5. a b Wolańczyk 2011 ↓, s. 330.
  6. Reynolds JE, Thornton AL, Elliott C et al.. A systematic review of mirror neuron system function in developmental coordination disorder: Imitation, motor imagery, and neuroimaging evidence. „Res Dev Disabil.”. 47, s. 234-83, 2015 Dec. DOI: 10.1016/j.ridd.2015.09.015. PMID: 26458259. (ang.). 
  7. Co to jest dyspraksja? - Blog logopedyczny Loogopeda.pl, „Blog logopedyczny Loogopeda.pl”, 16 grudnia 2017 [dostęp 2017-12-16] [zarchiwizowane z adresu 2017-12-17] (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Tomasz Wolańczyk: Psychiatria dziecięca. W: Marek Jarema, Jolanta Rabe-Jabłońska: Psychiatria. Podręcznik dla studentów medycyny. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2011. ISBN 978-83-200-4180-4.