Ryszard Białecki

Ryszard Białecki
	pułkownik
Data i miejsce urodzenia	28 maja 1928 ; Łódź
	Przebieg służby
Lata służby	1946–1989
Siły zbrojne	Ludowe Wojsko Polskie
Jednostki	Centrum Wyszkolenia Kwatermistrzowskiego, Główny Zarząd Polityczny Wojska Polskiego, Wojska Obrony Powietrznej Kraju
Stanowiska	zastępca dowódcy Centralnego Stanowiska Dowodzenia Dowódcy Wojsk Obrony Powietrznej Kraju
	Odznaczenia
	;

Ryszard Białecki (ur. 28 maja 1928 w Łodzi) – pułkownik Sił Zbrojnych Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, oficer aparatu politycznego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

21 września 1946 r. mając 18 lat został najmłodszym podchorążym Oficerskiej Szkoły Polityczno-Wychowawczej w Łodzi, którą ukończył w 1949 r. Na stopień podporucznika promował go wiceminister obrony narodowej gen. dyw. Marian Spychalski. W latach 1949–1951 zajmował stanowisko zastępcy dowódcy kompanii i starszego instruktora Wydziału Oficerskiej Szkoły Piechoty nr 1 we Wrocławiu. W okresie 1951–1954 był słuchaczem Akademii Wojskowo-Politycznej w Warszawie, po ukończeniu której został zastępcą szefa Wydziału oraz starszym wykładowcą (1954–1958) w Centrum Wyszkolenia Kwatermistrzowskiego w Poznaniu. W 1958 r. ponownie znalazł się w Łodzi i do 1960 r. zajmował stanowiska zastępcy dowódcy Centralnej Bazy Zaopatrzenia Intendenckiego. W latach 1960–1962 był inspektorem w Głównym Zarządzie Politycznym WP, a w latach 1962–1972 zastępcą szefa Wojsk Inżynieryjno-Budowlanych w Warszawie. Studia magisterskie w WAP ukończył w 1973 r. Następnie był zastępcą dowódcy Centralnego Stanowiska Dowodzenia Dowódcy Wojsk Obrony Powietrznej Kraju do 1989 r. Od 1989 roku w stanie spoczynku.

W 2004 r. na walnym zgromadzeniu Stowarzyszenia Seniorów Lotnictwa Wojskowego RP w Poznaniu wnioskował o symboliczny pochówek rozsianych po świecie i kraju szczątków poległych polskich lotników. Z jego inicjatywy w 1966 r. wybudowano Szkołę Podstawową w m. Grupa koło Grudziądza. Zainicjował i zrealizował udział kadry żołnierzy służby zasadniczej Centralnego Stanowiska Dowodzenia w pracy społecznej przy odbudowie Zamku Królewskiego w Warszawie oraz udokumentował ją w postaci księgi pamiątkowej ilustrowanej zdjęciami i podziękowaniami obywatelskiego Komitetu Odbudowy. Był współinicjatorem ufundowania tablicy upamiętniającej 50-lecie Centralnego Stanowiska Dowodzenia Dowódcy DWOPK/ Dowódcy WLOP oraz 60. rocznicy złamania szyfru „Enigmy” – tablicy usytuowanej przed bramą COP. Przyczynił się do utworzenia Instytutu Badań Naukowych im. gen. Edwina Rozłubirskiego.

Odznaczenia i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
Złota odznaka „Za Zasługi dla Warszawy”
Medal Odbudowy Zamku Królewskiego w Warszawie
Honorowa Odznaka Za Zasługi dla Związku Byłych Żołnierzy Zawodowych i Oficerów Rezerwy WP
Wpis do Księgi Zasłużonych dla Wojsk Obrony Powietrznej Kraju
Wpis do Księgi Zasłużonych dla Związku Żołnierzy LWP
inne odznaczenia resortowe, regionalne i organizacyjne

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Głos Weterana i Rezerwisty, nr 5 (maj) 2008, str. 11-12