Sędziwój z Czarnkowa
 Nałęcz III | |
| Rodzina | |
|---|---|
| Data śmierci |
po 1352 |
| Ojciec |
Wincenty z Szamotuł |
| Dzieci |
Jan, |
Sędziwój Czarnkowski (zm. po 1352) – syn Wincentego z Szamotuł, protoplasty rodu Czarnkowskich, sędzia nakielski (1318), przed 1352 r. kasztelan nakielski, pieczętował się herbem Nałęcz III, jednym z jego potomków był Władysław Czarnkowski.
Zdaniem Adama Bonieckiego:
Burzliwy i niespokojny, w ciągłych był zajściach z książętami pomorskimi i sąsiadującymi z sobą panami polskimi, a nawet knuł spiski przeciwko królowi Kazimierzowi III i naprowadzał na kraj nieprzyjaciół. Obwiniony o te występki i przekonany prawem, z rozkazu króla był ukarany śmiercią. Jego synowie, Jan podczaszy 1372 r. a sędzia poznański 1377 r. i Wincenty zmuszeni byli długami do zastawienia Człopy Januszowi Wedelskiemu w 1368 r.[1]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Dawid Jung, Wierszopisowie Kłecka w latach 1590-1623. Przyczynki do historii kultury staropolskiej, Biblioteka Staropolska, t. I, 2012, s. 81.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ A. Boniecki, Herbarz polski, t. III s. 297.