Słoboda-Komariwci
48°13′27″N 25°37′53″E/48,224167 25,631389| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Rejon | |
| Populacja (2001) • liczba ludności |
|
| Nr kierunkowy |
+380 3735 |
| Kod pocztowy |
59016 |
Położenie na mapie Ukrainy  | |
Położenie na mapie obwodu czerniowieckiego  | |
| 48°13′27″N 25°37′53″E/48,224167 25,631389
| |
Słoboda-Komariwci (ukr. Слобода-Комарівці; niem. Komarestie Slobodzia; rum. Slobozia Comăreștilor) – wieś na Ukrainie, w obwodzie czerniowieckim, w rejonie storożynieckim, siedziba administracyjna rady wiejskiej. W 2001 roku liczyła 960 mieszkańców[1].
Według danych z 2001 roku 99,7% mieszkańców jako język ojczysty wskazało ukraiński, 0,2% – rosyjski, 0,1% – polski[2].
Wieś położona jest na południowy zachód od stolicy obwodu Czerniowiec i w odległości 41 km od niej. Do 1918 roku znajdowała się na terytorium Księstwa Bukowiny. W latach 1918–1940 oraz 1941-1944 należała do Królestwa Rumunii, natomiast w latach 1940-1941 i 1944-1991 do Ukraińskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej.
15 stycznia 1911 roku w Czytelni Polskiej w Starej Hucie Tytus Czerkawski zwołał zgromadzenie miejscowych Polaków w celu zaprotestowania wpisywaniu na listy konskrypcyjne starohuckich Polaków jako Słowaków. W trakcie zgromadzenia Tytus Czerkawski przedstawił stan organizacyjny Polaków powiatu storożynieckiego i zaprosił zebranych na wiec w Czudynie 22 stycznia 1911 roku. W tym czasie gmina Słoboda-Komarowce posiadała własną organizację i zarząd pod przewodnictwem Karola Nowaka[3].
20 marca 1868 roku we wsi urodził się ukraiński polityk Mykoła Wasylko, a 7 lutego 1894 roku Kazimierz Tadeusz Majewski, pułkownik piechoty Wojska Polskiego.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ с Слобода-Комарівці, Чернівецька область, Сторожинецький район. Офіційний портал Верховної Ради України. [dostęp 2014-07-29]. (ukr.).
- ↑ Таблиця: 19A050501_02_073. Розподіл населення за рідною мовою, Чернівецька область (1,2,3,4). Офіційна сторінка Всеукраїнського перепису населення. [dostęp 2014-07-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-05-13)]. (ukr.).
- ↑ Kronika bukowińskich Polaków 1911 w: „Polonus” Pismo Związku Polaków w Rumunii Nr 1 (176) z 2011.