Słoboda (sielsowiet Hołubicze)
Państwo | |
---|---|
Obwód | |
Rejon | |
Sielsowiet | |
Populacja (2009) • liczba ludności |
|
Położenie na mapie Białorusi | |
Położenie na mapie obwodu witebskiego | |
55°05′30″N 27°53′24″E/55,091667 27,890000 |
Słoboda (biał. Слабада; ros. Слобода) – wieś na Białorusi, w obwodzie witebskim, w rejonie głębockim, w sielsowiecie Hołubicze.
Dawniej Słoboda Królewska.
Historia
[edytuj | edytuj kod]W czasach zaborów w granicach Imperium Rosyjskiego.
W dwudziestoleciu międzywojennym wieś leżała w Polsce, w województwie wileńskim[a], w powiecie dziśnieńskim, do 11 kwietnia 1929 w gminie Plissa, następnie w gminie Hołubicze[2][3].
Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku zamieszkiwało tu 146 osób, 87 było wyznania rzymskokatolickiego, 59 prawosławnego. Jednocześnie 27 mieszkańców zadeklarowało polską przynależność narodową, 119 białoruską. Było tu 27 budynków mieszkalnych[4]. W 1931 w 31 domach zamieszkiwało 158 osób[5].
Miejscowość należała do parafii rzymskokatolickiej w m. Zaszcześle i prawosławnej w Hołubiczach. Podlegała pod Sąd Grodzki w Głębokiem i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Hołubiczach[6].
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Przynależność wojewódzka zmieniała się. Wieś leżała w województwie nowogródzkim (1921–1922), w Ziemi Wileńskiej (1922–1926) i w województwie wileńskim (od 1926)
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Liczby ludności miejscowości obwodu witebskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 14 października 2009 roku. (ros.).
- ↑ Dz.U. z 1929 r. nr 22, poz. 224
- ↑ gmina wiejska Hołubicze. Radzima. [dostęp 2019-08-13]. (pol.).
- ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. 7, część 2, 1924, s. 22 .
- ↑ Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 18 .
- ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 1561 .