Sławomir Szof
Data i miejsce urodzenia |
11 lipca 1933 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
3 stycznia 2019 |
Zawód, zajęcie | |
Miejsce zamieszkania | |
Narodowość |
polska |
Odznaczenia | |
Sławomir Wiesław[1] Szof (ur. 11 lipca 1933 w Warszawie, zm. 3 stycznia 2019[2] tamże) – polski dziennikarz radiowy i telewizyjny.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się w Warszawie na Czerniakowie.
W 1951 zdał maturę w liceum im. Stanisława Staszica w Warszawie[3]. Ukończył studia na wydziale dziennikarskim, na Uniwersytecie Warszawskim.
W 1953 rozpoczął pracę w Polskim Radiu. Współtworzył i był pierwszym prezenterem codziennego magazynu informacyjnego Z kraju i ze świata oraz audycji Na warszawskiej fali. Był prowadzącym Sygnały Dnia, 4 Pory Roku, Lato z Radiem, Wieczór z Dziennikiem. Kierował również redakcją „Muzyki i aktualności”. Był także zastępcą redaktora naczelnego Naczelnej Redakcji Informacji i Programu I Telewizji Polskiej oraz prezenterem Dziennika Telewizyjnego. W latach 1984–1988 był korespondentem Telewizji Polskiej i Polskiego Radia w Rzymie, gdzie relacjonował m.in. transmisje z pasterki w Watykanie i modlitwy Anioł Pański. Wieloletni prowadzący popularnego programu radiowego Postacie XX wieku.
Od 1970 należał do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej[4]. Od 1972 do 1974 był członkiem egzekutywy, a od 1977 do 1979 pełnił funkcję I sekretarza POP Programu Krajowego Polskiego Radia[4]. Od 1974 do 1979 wchodził w skład egzekutywy, a w 1980 został sekretarzem Komitetu Zakładowego PZPR w Radiokomitecie[4].
Od 1999 był na emeryturze.
Zmarł w 2019 po długiej i ciężkiej chorobie. Spoczął na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera D 26-19-1)[5].
Życie prywatne
[edytuj | edytuj kod]Jego żoną była dziennikarka, Barbara Grębecka (1931–2015).
Odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (29 listopada 2000)[6],
- Złota odznaka honorowa „Za Zasługi dla Warszawy” (1977)[7]
Nagrody
[edytuj | edytuj kod]1972 – Złoty Mikrofon za „błyskotliwą działalność na polu radiowej informacji społeczno-politycznej”.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Wyszukiwarka cmentarna --- Warszawskie cmentarze [online], cmentarzekomunalne.com.pl [dostęp 2019-01-08] .
- ↑ Sławomir Szof, Warszawa, 08.01.2019 – nekrolog [online], nekrologi.wyborcza.pl [dostęp 2019-01-08] .
- ↑ Szkoła im. Stanisława Staszica w Warszawie 1906–1950
- ↑ a b c Informacje w BIP IPN. [dostęp 2022-03-05].
- ↑ Wyszukiwarka cmentarna --- Warszawskie cmentarze [online], www.cmentarzekomunalne.com.pl [dostęp 2020-04-21] .
- ↑ M.P. z 2001 r. nr 4, poz. 78 „za wybitne zasługi w długoletniej działalności radiowej”.
- ↑ Dziennik Urzędowy Rady Narodowej m.st. Warszawy, nr 3, 27 lutego 1978, s. 4.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Szkoła im. Stanisława Staszica w Warszawie 1906–1950. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1988, s. 532. ISBN 83-06-01691-2.
- Absolwenci Wydziału Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego
- Członkowie egzekutywy POP PZPR
- Ludzie Polskiego Radia
- Ludzie urodzeni w Warszawie
- Ludzie związani z XIV Liceum Ogólnokształcącym im. Stanisława Staszica w Warszawie
- Odznaczeni Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (III Rzeczpospolita)
- Pierwsi sekretarze POP PZPR
- Pochowani na Powązkach-Cmentarzu Wojskowym w Warszawie
- Polscy dziennikarze
- Sekretarze Komitetów Zakładowych PZPR
- Urodzeni w 1933
- Zmarli w 2019