SS Wisła (1908)
_POL.jpg)
| |
| Poprzednie nazwy |
Ernst (1908-1915) |
|---|---|
| Następne nazwy |
Runa (1927-1931) |
| Bandera | |
| Armator | |
| Dane podstawowe | |
| Typ | |
| Historia | |
| Stocznia | |
| Data wodowania | |
| Data wycofania ze służby | |
| Dane techniczne | |
| Nośność (DWT) |
850 |
| Liczebność załogi |
15 |
| Długość całkowita (L) |
51,1 m |
| Szerokość (B) |
8,7 m |
| Zanurzenie (D) |
4,0 m |
| Pojemność |
brutto: 634 RT |
| Napęd mechaniczny | |
| Silnik | |
| Moc silnika |
400 KM |
| Liczba śrub napędowych |
1 |
| Prędkość maks. |
8,5 w. |
SS Wisła – masowiec o napędzie parowym o nośności 830 ton (DWT), w polskiej służbie w latach 1922-1926. Był jednym z pierwszych polskich statków handlowych i pierwszym, który zawinął do nowo budowanego portu w Gdyni 12 maja 1926.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Budowa i początek służby
[edytuj | edytuj kod]Zbudowany w 1908 w Szwecji, służył najpierw u szwedzkiego armatora pod nazwą "Ernst". W lutym 1915 został nabyty przez norweskie przedsiębiorstwo żeglugowe Det Bergenske Damskibsselskab z Bergen, gdzie służył pod nazwą "Edna". Podczas I wojny światowej, w latach 1917-1919 służył pod banderą brytyjską, w brytyjskiej dyspozycji[1]. W 1922 został wniesiony przez Bergenske Damskibsselskab do polsko-norweskiej spółki Towarzystwo Żeglugowe "Sarmacja". Statek podniósł polską banderę i nadano mu nazwę "Wisła" 30 marca 1922 w Gdańsku[2]. Kapitanem "Wisły" był Zdenko Knoetgen.
Pod polską banderą
[edytuj | edytuj kod]W polskiej służbie statek był dość intensywnie używany, eksportowano na nim głównie drewno i zboże z Polski, przywożono m.in. śledzie i węgiel. Pływał do Europy Zachodniej i krajów bałtyckich. Od 1924 szkolili się na nim w roli asystentów pierwsi absolwenci Szkoły Morskiej w Tczewie. 12 maja 1926 jako pierwszy polski statek zawinął do nowego portu w Gdyni[3]. W nocy z 9 na 10 października 1926, płynąc z Rotterdamu z koksem, statek wpadł w silny sztorm, który rozbił przegrody utrzymujące ładunek pokładowy. Doszło do awarii steru, po czym rano statek został wyrzucony na mieliznę koło wyspy Terschelling u wybrzeża Holandii. Utonęli drugi oficer Bolesław Dunin Marcinkiewicz i marynarz Józef Łabuń, będący pierwszymi ofiarami wśród marynarzy polskiej marynarki handlowej (imiennie odnotowanymi), uratowało się 14 marynarzy i będąca na statku żona kapitana. Izba morska orzekła w 1927, że kapitan ani załoga nie ponoszą odpowiedzialności za awarię[4].
Dalsza służba
[edytuj | edytuj kod]Statek został w grudniu 1926 ściągnięty z mielizny, do czego trzeba było specjalnie wykonać kanał. Został zakupiony przez szwedzkiego armatora z Göteborga, po czym wyremontowany w Rotterdamie, przy czym przedłużono kadłub. Otrzymał nazwę "Runa" i pływał do 1931, odwiedzając m.in. polskie porty. Został następnie sprzedany do Chile, gdzie służył pod nazwą "Lontue". Skasowany i oddany na złom dopiero w 1960[5].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Jerzy Miciński, Księga statków polskich: 1918-1945. T.1, Gdańsk: Polnord-Oskar, 1996, ISBN 83-86181-23-0, s. 139-150