SWP Be 4/10
| |
| Dane ogólne | |
| Kraj produkcji | |
|---|---|
| Producent |
SWP, SIG, ABB |
| Lata produkcji |
1987–1988 |
| Dane techniczne | |
| Liczba członów |
4 |
| Długość |
31 200 mm |
| Szerokość |
3500 mm |
| Wysokość |
2200 mm |
| Masa |
45 600 kg |
| Rozstaw wózków |
1000 mm |
| Układ osi |
Bo’2’2’2'Bo’ |
| Napięcie zasilania |
600 V DC |
| Prędkość maksymalna |
65 km/h |
| Wnętrze | |
| Liczba miejsc siedzących |
88 |
| Liczba miejsc ogółem |
158 |
Be 4/10 – przegubowe wąskotorowe elektryczne wagony silnikowe, eksploatowane przez przedsiębiorstwo Regionalverkehr Bern–Solothurn (RBS) na linii kolejowej Berno – Worb Dorf w Szwajcarii. Powstały w wyniku przebudowy wagonów Be 4/8 w 2010 r., która polegała na wydłużeniu ich o dodatkowy człon niskopodłogowy (podobne rozwiązanie zastosowano w niemieckich tramwajach GT10 NC-DU).
Be 4/8[edytuj | edytuj kod]
W 1987 r. przewoźnik Regionalverkehr Bern–Solothurn postanowił o obsługiwaniu linii kolejowej Berno – Muri – Worb Dorf taborem zbliżonym do wagonów tramwajowych. W tym celu dostosowano napięcie sieci trakcyjnej do napięcia tramwajów berneńskich i zamówiono dziewięć wagonów dwukierunkowych. Zostały zaprojektowane i zbudowane przez Schindler Waggon Pratteln (SWP) i Schweizerische Industrie-Gesellschaft (SIG). Wyposażenie elektryczne dostarczyło Asea Brown Boveri (ABB). Od czasu wyremontowania i wzmocnienia mostu Kirchenfeld w 1988 r. wagony Be 4/8 mogą kursować także po sieci tramwajów miejskich.
Konstrukcja trójczłonowego Be 4/8 wywodzi się z dwuczłonowego tramwaju Tram 2000 eksploatowanego przez VBZ z Zurychu. Środkowy człon Be 4/8 spoczywa na dwóch wózkach. Obydwa człony skrajne opierają się na jednym dwuosiowym wózku napędowym. Wysokopodłogowy człon środkowy nie ma drzwi i można się do niego dostać jedynie poprzez dwa sąsiednie człony. Nadwozie to lekka konstrukcja stalowa. Do wnętrza wagonu prowadzi po dwoje drzwi z obu stron skrajnych członów[1].
Be 4/10[edytuj | edytuj kod]
W 2010 r. Be 4/8 przebudowano na Be 4/10. Wstawiono dodatkowy człon niskopodłogowy, który ułatwia wsiadanie i wysiadanie osobom z wózkami dziecięcymi lub na wózkach inwalidzkich[2]. Ponieważ długość wagonów zwiększyła się o ok. 7 metrów, zwiększyła się jednocześnie liczba miejsc. Dziewięć członów niskopodłogowych zostało wyprodukowanych przez firmę Stadler Altenrhein[3]. Nadwozie tych członów jest wykonane z aluminium i opiera się na jednym wózku.
Wraz ze zmianą rozkładu jazdy w 2010 r. linia RBS G do Worb została połączona z miejską linią tramwajową do Fischermätteli. Bernmobil obsługuje całą linię 6 wagonami Be 4/10 należącymi do RBS i własnymi Siemensami Combino. Kolor nowego członu niskopodłogowego Be 4/10 nawiązuje do barw zakładowych Bernmobil[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Bernhard Künzler, Leichte Misstöne bei der Umstellung aufs neue Muritram, „Der Bund”, 6 października 1987 (niem.).
- ↑ Erstes «Blaues Bähnli» mit Niederflur-Einstieg im Testbetrieb. [online], RBS, 13 stycznia 2010 (niem.).
- ↑ In der "Sänfte" nach Worb, „Berner Oberländer”, 26 lutego 2010 (niem.).
- ↑ Das Blaue Bähnli errötet, „Bernmobil-Magazin”, grudzień 2010, s. 7 (niem.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Theo Stolz, Triebfahrzeuge der Schweiz, Luzern: Minirex AG, 2007, ISBN 3-907014-31-6 (niem.).
- Jürg Aeschlimann, 100 Jahre Bahnlinie Bern – Muri – Gümligen – Worb Dorf, „Schweizer Eisenbahn-Revue”, 11, Minirex, 1998, s. 492–503, ISSN 1022-7113 (niem.).
- Sänften für den RBS, „Schweizer Eisenbahn-Revue”, 6, 2008, s. 268 (niem.).