Sałatnik leśny
|
||
 |
||
| Systematyka[1] | ||
| Domena | eukarionty | |
| Królestwo | rośliny | |
| Klad | rośliny naczyniowe | |
| Klad | Euphyllophyta | |
| Klad | rośliny nasienne | |
| Klasa | okrytonasienne | |
| Klad | astrowe | |
| Rząd | astrowce | |
| Rodzina | astrowate | |
| Podrodzina | Cichorioideae | |
| Rodzaj | sałatnik | |
| Nazwa systematyczna | ||
| Mycelis muralis (L.) Dumort. | ||
| Synonimy | ||
|
Lactuca muralis (L.) Gaertn., |
||
Sałatnik leśny (Mycelis muralis) – gatunek rośliny należący do rodziny astrowatych. Występuje w Małej Azji i obszarach przylegających do Kaukazu, w północnej Afryce oraz na większej części Europy (brak go tylko w południowej Hiszpanii i północnej Skandynawii). W Polsce jest pospolity na całym niżu i w górach aż po granicę lasu.
Spis treści
Morfologia[edytuj]
- Łodyga
- Wzniesiona, prosta, naga, o wysokości do 1 m. Ma zielony lub jasnobrunatny kolor, górą rozgałęzia się. Roślina wytwarza krótkie kłącze.
- Liście
- Dolne i środkowe są cienkie, nagie, przerywano pierzasto-dzielne o trójkątnie ząbkowanych odcinkach. Nasady dolnych liści stopniowo zwężają się w oskrzydlony ogonek, liście środkowe swoją sercowatą nasadą obejmują łodygę. Liście górne są małe, niepodzielone i mają lancetowaty kształt. Charakterystyczną cechą wszystkich liści jest sinozielony kolor spodniej strony blaszki.
- Kwiaty
- Zebrane w niewielkie i wąskie koszyczki bardzo przypominające wyglądem pojedyncze kwiaty. Koszyczki z kolei zebrane są w rozpierzchłą wiechę. W pojedynczym koszyczku przeważnie 5 kwiatów języczkowych. Okwiat poszczególnych kwiatów tworzy 5 płatków korony zrośniętych w rurkę i 5-ząbkowy języczek wyglądający, jak pojedynczy płatek korony oraz puch kielichowy, powstały z przekształconego kielicha. Puch ten składa się z dwóch rzędów szczecinek o różnej długości (zewnętrzne są krótsze). Wewnątrz kwiatu dolny słupek z długą szyjką i rozwidlonym znamieniem i 5 pręcików zrośniętych nitkami w rurkę wokół słupka. Walcowata okrywa koszyczka składa się z dwóch szeregów listków o brudnozielonych lub czerwonobrunatnych szczytach. Listki zewnętrznej warstwy są odstające.
- Owoc
- Wrzecionowate niełupki zaopatrzone w krótki dzióbek i puch kielichowy.
Biologia i ekologia[edytuj]
Bylina. Kwitnie od czerwca do sierpnia, zapylana jest przez muchy i pszczoły. Wszystkie kwiaty w koszyczku zakwitają jednocześnie. Nasiona rozsiewane są przez wiatr. Liczba chromosomów 2n= 18. Gatunek o szerokim zakresie tolerancji ekologicznej. Rośnie w lasach liściastych i mieszanych na różnego rodzaju glebach, szczególnie jednak na glebach próchnicznych. Hemikryptofit.
Roślinie przypisywane są właściwości trujące[3].
Przypisy
- ↑ Stevens P.F.: Angiosperm Phylogeny Website (ang.). 2001–. [dostęp 2010-04-15].
- ↑ Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-05-05].
- ↑ Jakub Mowszowicz: Przewodnik do oznaczania krajowych roślin trujących i szkodliwych. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1982, s. 392. ISBN 83-0900660-8.
Bibliografia[edytuj]
- František Činčura, Viera Feráková, Jozef Májovský, Ladislav Šomšák, Ján Záborský: Pospolite rośliny środkowej Europy. Jindřich Krejča, Magdaléna Záborská (ilustracje). Warszawa: Państwowe Wydawnictwo rolnicze i Leśne, 1990. ISBN 83-09-01473-2.
- Tadeusz Traczyk: Rośliny lasu liściastego. Warszawa: PZWS, 1959.
- Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.
- Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.
