Sakshorn tenorowy

Sakshorn tenorowy
niem. *tenorhorn*
	Klasyfikacja naukowa
	423.232 Aerofon piszczałkowy (instrument dęty właściwy)
	Klasyfikacja popularna
	dęty blaszany

Sakshorn tenorowy – instrument dęty blaszany z grupy aerofonów ustnikowych, udoskonalony we Francji przez A. Saxa w XIX wieku odmiana buglehornu(inne języki); Saxhorny tenorowe zwane potocznie tenorami (są wykonywane w stroju B i w stroju Es). Podstawowa skala instrumentu: (zakres dźwięków muzycznych) – od Fis (oktawy wielkiej) do c²(oktawy dwukreślnej).

Budowa sakshornu tenorowego[edytuj | edytuj kod]

Sakshorny tenorowe mają kształt rury zwiniętej spiralnie i znacznie rozszerzonej na końcu. Długość rozwiniętej rury tego instrumentu wynosi 266 cm. Zasadniczymi elementami budowy sakshornu tenorowego są:

ustnik
rura ustnikowa
wentyle (trzy lub cztery); pierwszy wentyl obniża wysokość dźwięku w skali naturalnej o cały ton, drugi o pół tonu, trzeci o półtora tonu, czwarty o dwa i pół tonu (58 Hz)
krągliki strojeniowe poszczególnych wentyli
krąglik główny (strojeniowy)
miejsce na kciuk
dźwięcznik