Salomon Seidenman

Salomon Seidenman
Data i miejsce urodzenia	19 marca 1878 ; Lublin
Data i miejsce śmierci	19 marca 1948 ; Jerozolima
	Poseł V kadencji Sejmu (II RP)
Okres	od 6 listopada 1938; do 2 października 1939
Przynależność polityczna	Żydowski Klub Parlamentarny
	Multimedia w Wikimedia Commons

Salomon Seidenman (ur. 19 marca 1878 w Lublinie, zm. 19 marca 1948 w Jerozolimie) – polski adwokat i polityk narodowości żydowskiej, poseł na Sejm V kadencji w II RP, członek Gminy Żydowskiej w Warszawie.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Pochodził z wpływowej rodziny żydowskiej z Lublina (ojciec był prezesem tamtejszej Gminy Wyznaniowej i bankierem). W 1896 ukończył rosyjskie gimnazjum tamże.

W latach 1897–1904 studiował prawo na Cesarskim Uniwersytecie Warszawskim, nie udało mu się jednak po studiach zostać adwokatem. W czasie nauki w stolicy zaangażowany w działalność opozycyjną wobec caratu, współorganizator strajków i wystąpień antyrządowych.

W 1916 wybrano go do rady Warszawy. Po 1919 poświęcił się pracy w adwokaturze, w latach 1937–1939 był członkiem Rady Adwokackiej w Warszawie. Był członkiem Rady i Zarządu Gminy Wyznaniowej Żydowskiej w Warszawie. Był członkiem Komitetu Centralnego Organizacji Syjonistycznej w Polsce.

Do 1938 wielki mistrz loży masońskiej B’nai B’rith w stolicy.

W 1938 został wybrany na posła V kadencji z okręgu nr 2 (Warszawa, na terenie Muranowa).

2 września 1939 wygłosił w imieniu Żydowskiego Klubu Parlamentarnego słynne przemówienie, w których zapewnił o lojalności żydowskiej ludności RP wobec państwa polskiego^[1].

W 1940 wyjechał przez Francję^[2] do Palestyny, gdzie osiadł w Jerozolimie.

Zmarł w 1948, pochowano go na tamtejszym cmentarzu Sanhedria.

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

W 1903 ożenił się z Heleną z Erlichów (siostrą Henryka). Mieli dwóch synów: Ludwika (ur. 1906) i Emanuela (ur. 1913, z zawodu chirurg).

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Żydzi w parlamencie II RP

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Ostatnie posiedzenie Sejmu II RP. „Kronika Sejmowa”. 85/86 (904/905), s. 132, IX-X 2019. Warszawa: Wydawnictwo Sejmowe. ISSN 0867-5414.
↑ Rudnicki podaje, iż wyjechał przez Rygę.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Szymon Rudnicki: Żydzi w parlamencie II Rzeczypospolitej. Warszawa: Wydawnictwo Sejmowe, 2004, s. 411–419. ISBN 83-70596-39-8.
Polski Słownik Biograficzny

[1] Ostatnie posiedzenie Sejmu II RP. „Kronika Sejmowa”. 85/86 (904/905), s. 132, IX-X 2019. Warszawa: Wydawnictwo Sejmowe. ISSN 0867-5414.

[2] Rudnicki podaje, iż wyjechał przez Rygę.

[1]

[2]