Przejdź do zawartości

Scania serii 4

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Scania serii 4
Ilustracja
Scania 114C
Producent

Scania

Zaprezentowany

1995

Okres produkcji

1995 - 2004

Miejsce produkcji

Szwecja Södertälje

Poprzednik

Scania serii 3

Następca

Scania serii G/P/R

Dane techniczne
Segment

ciężki samochód ciężarowy

Skrzynia biegów

8, 9, 12 i 16-biegowa manualna
półautomatyczna (Opticruise)

Liczba miejsc

2

Scania serii 4samochód ciężarowy produkowany przez szwedzkiego producenta samochodów ciężarowych Scania w latach 1995 - 2004.

Scania R164 L
Scania T124 LA
Scania w zabudowie dla Straży Pożarnej

Pojazd zdobył w 1996 roku tytuł International Car of the Year. Przez 8 lat produkcji 4. serii sprzedano około 300 tysięcy egzemplarzy tego modelu.

Warianty

[edytuj | edytuj kod]
  • niska, dzienna CP14
  • niska, sypialna CP19
  • wysoka, dzienna CR14
  • wysoka, sypialna CR19
  • podwyższona CR19T (Topline)
  • kabina dzienna z silnikiem przed kabiną CT14
  • kabina sypialna z wydzielonym motorem CT19
  • podwyższona kabina sypialna CT19T (Topline z całkowicie płaską podłogą)
  • kabina załogowa w dwóch wariantach długości
  • kabina "Longline" w wersji "z" i "bez" nosa

Wszystkie pojazdy były produkowane jako ciągniki siodłowe lub solo w różnych wariantach podwozia:

  • 4x2
  • 6x2 i 6x2/4
  • 6x4 i 6x4/4
  • 6x6
  • 8x4
  • 8x6
  • 8x8

Dodatkowo wprowadzono podział na klasy w zależności od zastosowania:

  • seria L do tras międzynarodowych
  • seria D do dystrybucji miejskiej i lokalnej
  • seria C do budownictwa
  • seria G do specjalnych zastosowań

Silniki

[edytuj | edytuj kod]

Pojazdy wyposażone były w wysokoprężne jednostki napędowe o pojemnościach 9-, 11-, 12- i 14 litrów oraz mocach od 220 do 530 KM. W 2000 roku zaprezentowano widlasty, ośmiocylindrowy silnik V8 o pojemności 16 litrów i mocy 480 i 580 KM[1].

Wnętrze pojazdu

[edytuj | edytuj kod]

Wnętrze pojazdu posiada dużą przestrzeń życiową potrzebną podczas długich tras. Wewnątrz zmieniono wszystko z wyjątkiem deski rozdzielczej pochodzącej z ostatniej serii produkcyjnej 3 generacji. Kokpit zaprojektowany przez Giorgetto Giugiaro jest ergonomiczny i przyjazny kierowcy, jednak razi wielki wieniec kierownicy regulowany w dwóch płaszczyznach oraz montowana do 1999 roku na tunelu środkowym szuflada przeszkadzająca w swobodnym poruszaniu się po szoferce. Sporym ułatwieniem jest łamany drążek zmiany biegów, który "kładzie się" na tunelu. Nowe, specjalnie dla tego modelu zaprojektowane fotele są w pełni pneumatyczne z podgrzewaniem i regulacją we wszystkich kierunkach. Górne łóżko jest największe w swojej klasie. Pod łóżkiem znajduje się sporych rozmiarów schowek, z czego środkowa część jest wielką szufladą z wysuwanym stolikiem. Do dwóch pozostałych części skrytki dostęp jest z obydwu stron ciężarówki.

Na tylnej ścianie kabiny, nad łóżkiem znajdują się schowki. W opcji można było zamówić aneks kuchenny w skład którego wchodziła kuchenka mikrofalowa, ekspres do kawy i lodówka.

Stylistyką pojazd nawiązuje do swoich poprzedników, szczególnie atrapą wlotu powietrza oraz kształtem reflektorów. Kabina Topline jest wyższa od CR19 o 90 cm.

Zderzaki w tej serii były metalowe (klasy C i G) oraz plastikowe (standard w L, klasy C i G za dopłatą).

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]