Schronisko w Niegowonicach
50°23′56″N 19°26′10″E/50,398917 19,436194.jpg) Wschodnie otwory schroniska | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Położenie | |
| Właściciel |
prywatny |
| Długość |
39 m |
| Deniwelacja |
2,6 |
| Wysokość otworów |
425 m n.p.m. |
| Wysokość otworów nad dnem doliny |
10 m |
| Ekspozycja otworów |
ku wschodowi i zachodowi |
| Kod |
J.Cz.IV-01.03 |
Położenie na mapie gminy Łazy  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa śląskiego  | |
Położenie na mapie powiatu zawierciańskiego  | |
| 50°23′56″N 19°26′10″E/50,398917 19,436194
| |
| Strona internetowa | |
Schronisko w Niegowonicach – schron jaskiniowy znajdujący się na wzgórzu Kromołowiec w Skałach Niegowonickich na terenie wsi Niegowonice w województwie śląskim, w powiecie zawierciańskim, w gminie Łazy. Znajduje się w grupie skałek, którą łatwo poznać, gdyż w jednej z nich zamontowano figurkę Matki Boskiej. Skały te znajdują się tuż przy drodze wojewódzkiej nr 790. Gmina Łazy przygotowała tutaj miejsce biwakowe z wiatą, ławkami, stołem i turystycznymi tablicami informacyjnymi, oraz miejsce parkingowe[1][2]. W literaturze turystycznej wzgórze Kromołowiec lokalizowane jest w paśmie wzniesień zwanym Pasmem Smoleńsko-Niegowonickim[3]. W regionalizacji geograficznej Polski według Jerzego Kondrackiego znajduje się na Wyżynie Ryczowskiej będącej częścią Wyżyny Częstochowskiej, ta zaś wchodzi w skład Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej[4].
Opis schroniska[edytuj | edytuj kod]
Podstawa skały Niegowonice II jest mocno podcięta od strony wschodniej i zachodniej. Pod dużymi okapami znajdują się wejścia do trzech szczelin, które przebijają skałę ze wschodu na zachód. Dwie szczeliny są bardzo ciasne, trzecia natomiast tworzy wysokie i widoczne z daleka okno skalne[1].
Skały, w których powstało schronisko pochodzą z jury późnej. Nacieki jaskiniowe jedynie w postaci rzadkich i zniszczonych grzybków naciekowych. Namulisko jaskiniowe próchniczno-kamieniste, a w dużej szczelinie pod oknem skalnym skaliste. Schronisko jest suche, w całości widne i silnie przewiewne. Pod zachodnim okapem liczne krzewy. W schronisku nie obserwowano żadnych przedstawicieli roślin i zwierząt[1].
Historia poznania[edytuj | edytuj kod]
Po raz pierwszy schronisko opisał K. Kowalski w roku 1951 i on jest autorem jego nazwy[5]. M. Szelerewicz i A. Górny wzmiankują schronisko w 1986 r. Drugi raz opis schroniska i jego szkic podaje M. Bąk w 1998 r. Pomiary w schronisku wykonali w sierpniu 1999 r. Adam i Łukasz Polonius[1]. Plan opracował Adam Polonius.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Adam Polonius: Schronisko w Niegowonicach. [w:] Jaskinie Polski [on-line]. Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy. [dostęp 2020-09-27].
- ↑ Baza topo wspinaczkowego portalu górskiego [online] [dostęp 2020-09-27].
- ↑ Dariusz Kmiotek: Pasmo Smoleńsko-Niegowonickie. Dąbrowa Górnicza: Dikappa, 2007. ISBN 83-921782-9-7.
- ↑ Jerzy Kondracki, Geografia regionalna Polski, Warszawa: PWN, 1998, ISBN 83-01-12479-2
- ↑ K. Kowalski, Jaskinie Polski, tom. 1, Warszawa: Państwowe Muzeum Archeologiczne, 1951