Serum prawdy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Serum prawdy – określenie substancji psychoaktywnej zwiększającej szansę na uzyskanie informacji od człowieka, który nie może lub nie chce ich ujawnić. Środki tego typu używane są w niektórych państwach w trakcie przesłuchań przez policję[potrzebny przypis] i służby specjalne, choć prawo międzynarodowe tego zakazuje, traktując to jako formę tortur. Do środków wykorzystywanych jako serum prawdy należą tiopental (pentotal sodu), skopolamina, LSD, amytal sodu.

W czasie II wojny światowej na więźniach Dachau i Auschwitz wypróbowywano w tym charakterze meskalinę[1].

W starożytności jako eliksir prawdy traktowano alkohol[2], co przetrwało w powiedzeniu In vino veritas (łac. w winie prawda)[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Stanisław Sterkowicz, Zbrodnie hitlerowskiej medycyny, Warszawa: „Bellona”, 1990, s. 205, ISBN 83-11-07738-X, OCLC 233445836.
  2. Herodot Dzieje I,123, Tacyt Germania 22.
  3. z gr. "Ἐν οἴνῳ ἀλήθεια" (En oinō alētheia)

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]