Lasówka rudogardła
Setophaga fusca[1] | |||
(Statius Müller, 1776) | |||
Samiec | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Podtyp | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Infragromada | |||
Rząd | |||
Podrząd | |||
Rodzina | |||
Rodzaj | |||
Gatunek |
lasówka rudogardła | ||
Synonimy | |||
| |||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |||
Zasięg występowania | |||
w sezonie lęgowym zimowiska |
Lasówka rudogardła[4] (Setophaga fusca) – gatunek małego ptaka z rodziny lasówek (Parulidae).
Systematyka[edytuj | edytuj kod]
Gatunek monotypowy – nie wyróżnia się podgatunków[2][5].
Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]
W sezonie lęgowym występuje we wschodniej i środkowej części Ameryki Północnej (południowo-środkowa i południowo-wschodnia Kanada, północno-środkowe, północno-wschodnie i wschodnie USA)[5]. Zimuje w Ameryce Centralnej, północno-zachodniej części Ameryki Południowej i w Andach na południe po środkowe Peru, rzadziej po środkową Boliwię[2].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
- Wygląd
- Samica ubarwiona mniej intensywnie niż samiec, który ma rude czoło, gardło i pasek nad okiem przechodzący w żółty. U samiczek czoło w małe, wąskie, czarne kropki. Reszta głowy, z wyjątkiem obszaru pod okiem, czarna. Gardło bardziej czerwone, pierś pomarańczowa. Brzuch żółty, od obszaru między nogami zaczyna przechodzić w biały, aż po koniec ogona. Po bokach końca ogona czarny pas, po jednym z każdej strony. Boki ciała żółte w czarne kropki. Skrzydła czarne z białymi brzegami lotek i białą plamą z czarnym środkiem na dole. Ogon z wierzchu czarny z rozmytymi, białymi lamówkami. Z góry u nasady skrzydeł widać białe pasy, po jednym z każdej strony. Nogi i dziób czarne, lecz nogi bardziej brązowawe. Młode ptaki są bardziej wyblakłe od samicy.
- Wymiary
- długość ciała: 13 cm
- masa ciała: 10 g
Ekologia i zachowanie[edytuj | edytuj kod]
- Biotop
- Bory szpilkowe i mieszane, zimą w koronach drzew, obrzeża lasów i zadrzewienia wtórne.
- Głos
- Wysoki i wznoszący się trel, składający się z dwóch lub trzech części. Jest zakończony tonami brzmiącymi jak siip siip siip titi ziii.
- Pożywienie
- Zjada owady, głównie gąsienice, łowi je na liściach i gałęziach drzew. Czasami poluje w powietrzu. Poza tym zjada pająki, sporadycznie także owoce jagodowe[6].
- Zachowanie
- Zimą spotykana pojedynczo. Poza okresem lęgowym spotykana w mieszanych stadach, razem żerujących.
- Lęgi
- Wyprowadza jeden lęg. Jest terytorialna. Budulec gniazda to małe gałązki, puch roślinny i porosty, jest wyściełane strzępami kory i drobnymi korzonkami. Buduje je samica, na końcu poziomej gałęzi. Składa 4–5 jaj, sama je wysiaduje. Pisklęta karmią oboje rodzice.
Status[edytuj | edytuj kod]
IUCN uznaje lasówkę rudogardłą za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern) nieprzerwanie od 1988 (stan w 2020)[3]. Organizacja Partners in Flight szacuje liczebność populacji na 14 milionów dorosłych osobników[6]. Trend liczebności populacji jest wzrostowy[3][6].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Setophaga fusca, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b c d Blackburnian Warbler (Dendroica fusca). IBC: The Internet Bird Collection. [dostęp 2013-04-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-09)]. (ang.).
- ↑ a b c Setophaga fusca, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Parulidae Wetmore, Friedmann, Lincoln, Miller,AH, Peters,JL, van Rossem, Van Tyne & Zimmer,JT, 1947 (1831) - lasówki - New World wood warblers (wersja: 2020-01-11). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-01-22].
- ↑ a b F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): New World warblers, mitrospingid tanagers. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2021-01-22]. (ang.).
- ↑ a b c Blackburnian Warbler Life History. [w:] All About Birds [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. [dostęp 2021-01-23]. (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- David Burni, Ben Hoare, Joseph DiCostanzo, BirdLife International (mapy wyst.), Phil Benstead i inni: Encyklopedia Ptaki. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2009. ISBN 978-83-01-15733-3.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Zdjęcia i nagrania audiowizualne. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).