Siarhiej Wahanau

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Siarhiej Wahanau
Data i miejsce urodzenia

6 października 1941
Kazań

Zawód, zajęcie

dziennikarz

Alma Mater

Wydział Historii Białoruskiego Uniwersytetu Państwowego

Siarhiej Dawydawicz Wahanau (biał. Сяргей Давыдавіч Ваганаў, ros. Сергей Давыдович Ваганов, Siergiej Dawydowicz Waganow; ur. 6 października 1941 w Kazaniu) – białoruski dziennikarz, przewodniczący Komisji Etyki Białoruskiego Stowarzyszenia Dziennikarzy.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 6 października 1941 roku w Kazaniu w Tatarskiej ASRR, w Rosyjskiej FSRR, ZSRR[1], dokąd z Mińska w końcu czerwca 1941 roku uciekła przed wojskami niemieckimi jego matka. Po wyzwoleniu miasta od okupacji niemieckiej przez wojska radzieckie w 1944 roku powrócił z matką do stolicy Białorusi[2]. W 1963 roku ukończył studia na Wydziale Historii Białoruskiego Uniwersytetu Państwowego. Pracował jako nauczyciel w szkole średniej we wsi Dalekie w rejonie brasławskim. W latach 1964–1976 pracował jako pracownik literacki, kierownik działu w białoruskich gazetach „Czyrwonaja Zmiena”, „Sielskaja Gazieta” i „Znamia Junosti”. Od 1976 roku był korespondentem własnym centralnej moskiewskiej gazety „Trud” na Białorusi[1], później redaktorem naczelnym białoruskiego wydania tej gazety[3]. Pełnił funkcję przewodniczącego Komisji Etyki Białoruskiego Stowarzyszenia Dziennikarzy[1]. Obecnie jest na emeryturze[2]. Współpracuje z czasopismem „Narodnaja Wola”[4], jest także publicystą portalu naviny.by[2].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Siarhiej Wahanau jest bezpartyjny. Ma żonę[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d Kto…, s. 275
  2. a b c Сергей Ваганов: Сергей Ваганов. Камертон. Три минуты молчания. naviny.by, 19.04.2011-04-19 13:47. [dostęp 2017-03-26]. (ros.).
  3. Стихи. „Miszpocha”. Nr 14, 2004. [dostęp 2017-03-26]. (ros.). 
  4. Сергей Ваганов: Клятва Аппарата. Narodnaja Wola, 2010-12-24 16:32. [dostęp 2017-03-26]. (ros.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Centrum Naukowo-Analityczne „Białoruska Perspektywa”: Kto jest kim w Białorusi. Białystok: Podlaski Instytut Wydawniczy, 2000, s. 313, seria: Biblioteka Centrum Edukacji Obywatelskiej Polska – Białoruś. ISBN 83-913780-0-4.