Siegestor

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Siegestor
Ilustracja
Siegestor w nocy
Państwo

 Niemcy

Kraj związkowy

 Bawaria

Miejscowość

Monachium

Adres

Leopoldstraße 1

Styl architektoniczny

klasycyzm

Architekt

Friedrich von Gärtner

Wysokość całkowita

21m

Rozpoczęcie budowy

1843

Ukończenie budowy

1850

Zniszczono

1944

Odbudowano

1958

Położenie na mapie Bawarii
Mapa konturowa Bawarii, na dole znajduje się punkt z opisem „Siegestor”
Położenie na mapie Niemiec
Mapa konturowa Niemiec, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Siegestor”
48,152354°N 11,582140°E/48,152354 11,582140
Strona internetowa

Siegestor (pol. Brama Zwycięstwa) – klasycystyczny łuk triumfalny w Monachium, który został zbudowany w latach 1843–1850 według planów Friedricha von Gärtnera. Znajduje się on na północnym krańcu ulicy Ludwigstraße. Łuk jest architektonicznym i urbanistycznym odbiciem Feldherrnhalle, znajdującej się na drugim końcu ulicy. Oba są symbolami zwycięstwa nad Francją Napoleona I i wynikającego z niego tymczasowego burzliwego okresu w Europie, który zaangażował Królestwo Bawarii w pięć wojen.

Położenie i wymiary[edytuj | edytuj kod]

Siegestor znajduje się około kilometra na północ od Feldherrnhalle i oddziela kończącą się tu ulicę Ludwigstraße od rozpoczynającej się tu ulicy Leopoldstraße. Tym samym Siegestor wyznacza granicę między dwoma monachijskimi dzielnicami Maxvorstadt i Schwabing. Pomnik o szerokości 24 metrów, wysokości 21 metrów i głębokości 12 metrów wieńczy ważąca 22 tony kwadryga[1]. W jej centrum znajduje się sześciometrowy Bawarczyk powożący rydwanem ciągniętym przez cztery lwy (pierwotnie planowano użycie koni). Adres Siegestor to Leopoldstraße 1[2].

Historia[edytuj | edytuj kod]

W 1840 r. Ludwik I zlecił swojemu architektowi Friedrichowi von Gärtnerowi zaprojektowanie łuku triumfalnego wzorowanego na Łuku Konstantyna w Rzymie, jako zakończenia ulicy Ludwigstrasse. Łuk triumfalny miał być poświęcony Armii Bawarskiej i w ten sposób korespondować bezpośrednio z Feldherrnhalle, gdzie zaczynał się bieg ulicy.

Podobnie jak Feldherrnhalle, Siegestor została zbudowana z wapienia Kelheim w latach 1843–1850, a po śmierci Friedricha von Gärtnera w 1847 roku prace przejął jego uczeń Eduard Metzger(inne języki)[3]. W dniu 15 października 1850 r. król Maksymilian II przekazał Bramę Zwycięstwa miastu Monachium w imieniu swojego abdykującego ojca. Ludwig – który został zmuszony do przejścia na emeryturę dwa lata wcześniej z powodu afery Monteza – demonstracyjnie trzymał się z dala od inauguracji.

Dopiero gdy 16 lipca 1871 r. wojska bawarskie przemaszerowały przez uroczyście udekorowaną bramę po zwycięstwie w wojnie francusko-pruskiej, otrzymała ona stosowną do swojej nazwy konsekrację.

Poważnie uszkodzona podczas nalotów na Monachium w czasie II wojny światowej, została odbudowana w 1958 roku pod kierunkiem Josefa Wiedemanna – celowo uproszczona od strony południowej. Wcześniej została uznana za „faszystowską”, a następnie za „zagrożenie dla bezpieczeństwa publicznego” i miała zostać zburzona w lipcu 1954 roku, ale Państwowy Urząd Ochrony Zabytków nie dopuścił do tego. W 1972 r. na Siegestor wzniesiono kwadrygę odrestaurowaną przez Elmara Dietza(inne języki).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Thomas Weidner, Das Siegestor und seine Fragmente, Buchendorfer, München, 1996 (niem.).
  2. Süddeutsche Zeitung [online], sueddeutsche.de [dostęp 2024-04-25] (niem.).
  3. Allgemeines Lexikon der bildenden Künstler : von der Antike bis zur Gegenwart. Bd. 24, Mandere - Mohl - Redo [online], biblos.pk.edu.pl [dostęp 2024-04-25] (pol.).