Przejdź do zawartości

Siekańce

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Siekańce – drobne kawałki ołowiu lub żelaza, którymi nabijano garłacze lub działa np. szrotownice.

Służyły do rażenia z małej odległości siły żywej nieprzyjaciela. Używany przez wojsko jako pocisk w czasach poprzedzających produkcję śrutu.

Środek płatniczy

[edytuj | edytuj kod]

Fragmenty monet, ozdób lub bryłek srebra, używanych we wczesnym średniowieczu jako środek płatniczy[1].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak: Encyklopedia współczesnej broni palnej (od połowy XIX wieku). Warszawa: Wydawnictwo WiS, 1994, s. 201. ISBN 83-86028-01-7.
  • Słownik współczesnego języka polskiego tom 2. Warszawa: Reader‘s Digest Przegląd Sp. z o.o., 1998, s. 309. ISBN 83-909366-3-1.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać siekaniec [w:] Słownik języka polskiego [online], PWN [dostęp 2022-05-04].