Siergiej Mylnikow

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Siergiej Aleksandrowicz Mylnikow
Data i miejsce urodzenia

6 października 1958
Czelabińsk

Data i miejsce śmierci

20 czerwca 2017
Moskwa

Obywatelstwo

Rosja

Wzrost

178 cm

Pozycja

bramkarz

Uchwyt

lewy

Odznaczenia
Order „Znak Honoru”

Siergiej Aleksandrowicz Mylnikow (ur. 6 października 1958 w Czelabińsku, zm. 20 czerwca 2017 w Moskwie) – radziecki i rosyjski hokeista, bramkarz, trener. Wielokrotny członek reprezentacji hokejowej ZSRR. W 1986 otrzymał tytuł Zasłużonego Mistrza Sportu ZSRR. Mistrz Sportu ZSRR klasy międzynarodowej.

Podpis Siergieja Mylnikowa

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Jego rodzice pracowali w odlewni Czelabińskich Zakładów Traktorowych. Gdy miał 7 lat rozpoczął naukę w szkole hokejowej Traktora Czelabińsk, z uwagi na warunki fizyczne szkolił się na pozycji bramkarza[1].

Kariera zawodnicza[edytuj | edytuj kod]

W swej karierze grał w klubach[1]:

W 1976 zadebiutował w Mistrzostwach ZSRR jako zawodnik Traktora Czelabińsk. W pierwszym sezonie w składzie tej drużyny zdobył brązowy medal Mistrzostw ZSRR[1].

W 1980 został powołany do odbycia służby wojskowej, przez dwa lata był graczem SKA w Leningradzie. W 1983, po zakończeniu służby w wojsku powrócił do składu drużyny Traktora. 11 grudnia 1984 rozegrał swój pierwszy mecz w reprezentacji ZSRR jako bramkarz i grał na tej pozycji przez następne cztery lata[1].

Jako pierwszy rosyjski bramkarz zagrał w National Hockey League. W sezonie 1989/1990 zagrał 10 meczów (1 zwycięstwo, 2 remisy i 7 porażek) w składzie Quebec Nordiques.

W 1990, po zakończeniu rocznego kontraktu, powrócił na jeden sezon do Traktora. Od połowy 1991 grał w Łokomotiwie Jarosław. W tej drużynie grał przez dwa lata, w tym samym okresie przez 6 miesięcy grał na Węgrzech. Karierę zawodniczą zakończył w szwedzkim klubie Säters, gdzie grał w latach 1993/1995[2].

W reprezentacji ZSRR rozegrał 19 meczów w ramach Mistrzostw Świata, Europy i Zimowych Igrzysk Olimpijskich 1988.

Kariera trenerska[edytuj | edytuj kod]

Po zakończeniu kariery zawodnika rozpoczął pracę trenerską. W latach 1995-1997 był trenerem Saters, potem od 1997 do 1998 trenował Ładę Togliatti. W latach 1998-1999 był głównym trenerem Krylii Sowietow w Moskwie. W 1999 został opiekunem Siewierstali Czerepowiec i był nim do 2001. Z tym klubem uzyskał tytuł mistrza Rosji[1].

W latach 2004-2005 był trenerem klubu Witaź Podolsk w Czechowie. Trener drużyny „Skrzydła Sowietów” w Moskwie w latach 2007-2008. W 2011 został trenerem Awtomobilista Jekaterynburg.

W ostatnich latach życia grał w drużynie "Legendy hokeja ZSRR". Działał na rzecz rozwoju hokeja amatorskiego. W 1988 został odznaczony Orderem „Znak Honoru”.

Zmarł 20 czerwca 2017 w Moskwie. Został pochowany na Cmentarzu Trojekurowskim w Moskwie[3][4].

Sukcesy[edytuj | edytuj kod]

Reprezentacyjne:
Mistrz świata młodzieży 1977 i 1978,
Trzykrotny Mistrz świata:1986, 1989 (najlepszy bramkarz w statystykach) i 1990,
Czterokrotny Mistrz Europy:1985, 1986, 1987 i 1989,
Złoty medal olimpijski w Calgary 1988.

Klubowe:
Brązowy medalista 1976,
Srebrny medalista 1987,
Brązowy medalista 1985.

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Był żonaty z Iriną, miał dwóch synów - Dmitrija i Siergieja - również bramkarzy.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e Мыльников Сергей Александрович. chelhockeyhistory.ru.com. [dostęp 2020-05-10]. (ros.).
  2. Sergei Mylnikov. eurohockey.com. [dostęp 2020-05-10]. (ang.).
  3. Умер олимпийский чемпион по хоккею Сергей Мыльников. sportsnet.ca. [dostęp 2020-05-10]. (ros.).
  4. Soviet goaltender Sergei Mylnikov dies at 58. sportsnet.ca. [dostęp 2020-05-10]. (ang.).