Skoruszowy Mnich
Skoruszowy Mnich i wznosząca się na jego tle Jarząbkowa Turnia | |
Państwo | |
---|---|
Pasmo | |
Wysokość |
1773 m n.p.m. |
Wybitność |
24 m |
Położenie na mapie Tatr | |
Położenie na mapie Karpat | |
49°12′00,6″N 20°06′13,0″E/49,200167 20,103611 |
Skoruszowy Mnich (słow. Skoruší mních[1], 1773 m[2]) – turnia w masywie Młynarza w słowackich Tatrach Wysokich. Znajduje się w środkowej części grani odbiegającej na wschód od Jarząbkowego Zwornika, pomiędzy Wyżnią Jarząbkową Szczerbiną (1749 m) a Niżnią Jarząbkową Szczerbiną (1697 m). Ma dwa wierzchołki o zbliżonej wysokości. Dane z przeprowadzonych w 2018 roku pomiarów metodą skaningu laserowego wskazują, że o około 0,3 m wyższy jest wierzchołek północno-zachodni[2]; Władysław Cywiński, autor przewodnika taternickiego opisującego turnię, twierdził z kolei, że nieco wyższy jest wierzchołek południowy[3] (właściwie południowo-wschodni). W widoku z okolicy Pięknych Kamieni w Dolinie Białej Wody ma kształt równoramiennego trójkąta o podstawie krótszej od wysokości. Częściowo za kształt ten odpowiada Jarząbkowa Turnia, która z tej perspektywy zlewa się ze Skoruszowym Mnichem[3].
Na Skoruszowego Mnicha łatwo można wejść tylko z Wyżniej Jarząbkowej Szczerbiny. Jego południowo-zachodnia ściana jest skalista i ma wysokość 50 m, podobnej wysokości jest także ściana opadająca na Niżnią Jarząbkową Szczerbinę. Na północ Skoruszowy Mnich opada filarem o wysokości około 180 m. Orograficznie prawa ściana tego filara ma wysokość około 120 m, a jej skośnie opadającą podstawę stanowi trawiasty Zachód Szczepańskiego prowadzący na Niżnią Jarząbkową Szczerbinę. Ścianą tą prowadzi jedna z bardziej ekstremalnych i bardziej znanych dróg wspinaczkowych w masywie Małego Młynarza (droga nr 2)[3].
Drogi wspinaczkowe
[edytuj | edytuj kod]- Północnym filarem; IV, jedno miejsce V w skali tatrzańskiej, czas przejścia 2 godz.,
- Wschodnią ścianą; V+, A4, 30 godz. Pierwsze przejście: Sylvia Kysilková, Josef Rybička, Jiři Šmid i V. Skokan od 23 grudnia 1975 do 1 stycznia 1976 r. Całkowity czas wspinaczki wyniósł około 70 godz. Wspinali się metodą oblężniczą; pod ścianą Jarząbkowej Baszty założyli namiotową bazę, do której codziennie wracali. Co drugi dzień wspinała się jedna dwójka wspinaczy, druga odpoczywała. W ścianie założono łącznie 10 jedynek i 3 spity (w tym dwa stanowiskowe),
- Południowo-wschodnim uskokiem, z Niżniej Jarząbkowej Szczerbiny; częściowo V, duża ekspozycja, 1 godz.[3]
- Południowo-zachodnią ścianą; II, 30 min[3]
Masyw Młynarza jest zamknięty dla turystów i taterników (obszar ochrony ścisłej Tatrzańskiego Parku Narodowego). Wspinaczka dopuszczalna jest tylko od 21 grudnia do 20 marca[4].
-
Widok z Doliny Białej Wody
-
Widok z drogi do Morskiego Oka
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Tatry Wysokie. Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych [online] [dostęp 2020-02-21] [zarchiwizowane z adresu 2006-09-24] .
- ↑ a b Úrad geodézie, kartografie a katastra Slovenskej republiky, Produkty leteckého laserového skenovania [online] .
- ↑ a b c d e Władysław Cywiński, Młynarz. Przewodnik szczegółowy, tom 6, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 1998, ISBN 83-7104-011-3
- ↑ Młynarz – leksykon szczytów tatrzańskich [online] [dostęp 2020-02-11] .