Przejdź do zawartości

Sobór św. Michała Archanioła w Uralsku

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sobór św. Michała Archanioła
Михаил Архангель соборы
sobór katedralny
Ilustracja
Widok ogólny
Państwo

 Kazachstan

Miejscowość

Uralsk

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Rosyjski Kościół Prawosławny

Eparchia

uralska

Wezwanie

św. Michała Archanioła

Wspomnienie liturgiczne

8/21 listopada

Położenie na mapie Kazachstanu
Mapa konturowa Kazachstanu, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Sobór św. Michała Archanioła”
51°11′00,11″N 51°22′43,48″E/51,183365 51,378744

Sobór św. Michała Archaniołaprawosławny sobór w Uralsku, katedra eparchii uralskiej Metropolitalnego Okręgu Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego w Republice Kazachstanu.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Pierwszy prawosławny sobór na tym miejscu został wzniesiony na potrzeby Kozaków jaickich na początku XVIII w. Nieznani są autorzy projektu i budowniczowie obiektu. Cerkiew ta przetrwała do 1723, gdy uległa zniszczeniu wskutek pożaru. Dwa lata później została odbudowana. W 1740 Kozacy postanowili zastąpić drewnianą budowlę sakralną cerkwią murowaną. Prace budowlane rozpoczęto w roku następnym. Nową świątynię wzniesiono w stylu pskowsko-nowogrodzkim, a budowniczy soboru pochodził z Nowogrodu. Obok soboru zbudowano czterokondygnacyjną dzwonnicę. Gotową świątynię w 1751 poświęcił protopop Maksim Pawłow z błogosławieństwa biskupa kazańskiego Łukasza. Dzwonnica świątyni została zniszczona podczas buntu Pugaczowa. Główny budynek soboru, położony w obrębie kozackiej twierdzy, nie poniósł strat[1].

W XIX w. sobór św. Michała Archanioła stracił na znaczeniu, gdyż centrum rozwijającego się Uralska przeniosło się w kierunku północnym. Główną świątynią w mieście stał się nowy sobór św. Aleksandra Newskiego. Starą świątynią administrowała parafia jednowierców. Przed 1862 liczba jej członków była na tyle mała, że nabożeństwa w soborze odbywały się wyłącznie w dni świąteczne. Aby przyciągnąć wiernych, w latach 60. XIX w. w budynku założono ogrzewanie (piece), rozbudowano przedsionek i dostawiono dzwonnicę[1].

Po rewolucji październikowej sobór był na przemian zamykany i zwracany wiernym. Ostatecznie ok. 1931 został ostatecznie skonfiskowany Cerkwi i zamieniony na muzeum Pugaczowa, zaś w 1940 na muzeum religii i ateizmu. Trzy lata później świątynię ponownie przekazano wiernym, by odebrać ją powtórnie osiemnaście lat później. Do 1966 był nieużytkowany. Następnie urządzono w nim muzeum krajoznawcze, które funkcjonowało w tym miejscu do 1988. W tym też okresie wyremontowano kopuły i dach soboru[1]. W 1989, na wniosek miejscowych wiernych, obiekt zwrócono Rosyjskiemu Kościołowi Prawosławnemu. Latem tego samego roku biskup ałmacki i kazachski Euzebiusz dokonał powtórnej konsekracji cerkwi. Dwa lata później, po erygowaniu eparchii uralskiej, sobór stał się katedrą nowo utworzonej administratury[1].

W końcu lat 90. XX wieku sobór został odremontowany, odrestaurowano ikonostas, wykonano nowe kioty dla ikon, odnowiono freski, pozłocono kopuły i zawieszono na dzwonnicy nowe dzwony. Uporządkowano również teren otaczający cerkiew[1].

Szczególną czcią otaczane są przez wiernych kopia Smoleńskiej Ikony Matki Bożej oraz ikona św. Michała Archanioła napisana prawdopodobnie na Athosie w 1899. Sobór posiada również relikwiarz z cząsteczkami relikwii św. Apostoła Andrzeja, św. Jerzego i św. biskupa Łukasza (Wojno-Jasienieckiego)[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]