Sobór Fiodorowskiej Ikony Matki Bożej w Petersburgu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sobór Fiodorowskiej Ikony Matki Bożej
Собор Феодоровской иконы Божией Матери
7810663000[1]
sobór parafialny
Ilustracja
Sobór po remoncie
Państwo

 Rosja

Miasto wydzielone

 Petersburg

Miejscowość

Petersburg

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Rosyjski Kościół Prawosławny

Eparchia

petersburska

Wezwanie

Fiodorowskiej Ikony Matki Bożej

Wspomnienie liturgiczne

14/27 marca

Położenie na mapie Petersburga
Mapa konturowa Petersburga, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Sobór Fiodorowskiej Ikony Matki Bożej”
Położenie na mapie Rosji
Mapa konturowa Rosji, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Sobór Fiodorowskiej Ikony Matki Bożej”
Ziemia59°55′33,4″N 30°22′07,3″E/59,925944 30,368694
Strona internetowa
Ikonostas

Sobór Fiodorowskiej Ikony Matki Bożej, także: sobór Fiodorowskiej Ikony Matki Bożej, św. Michała Maleina i św. Aleksandra Newskiegoprawosławny sobór, wzniesiony w Petersburgu dla uczczenia 300. rocznicy panowania Romanowów w Rosji. Zamknięty dla kultu w 1932 i zdewastowany w kolejnych latach, został odbudowany w XXI w. i poświęcony powtórnie w 2013.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Cerkiew Fiodorowskiej Ikony Matki Bożej powstała w latach 1909–1913 w ramach ogólnorosyjskich obchodów 300. rocznicy objęcia tronu rosyjskiego przez dynastię Romanowów. Komisją nadzorującą budowę świątyni kierował wielki książę Michał Aleksandrowicz Romanow. Świątynią administrowały mniszki z monasteru Fiodorowskiej Ikony Matki Bożej w Gorodku, gdyż przy cerkwi powstała placówka filialna tegoż klasztoru. Autorem projektu soboru był Stiepan Kriczinski[2].

Budowla została poświęcona w 1914 w obecności cara Mikołaja II i jego żony Aleksandry. Już cztery lata później, po rewolucji październikowej, sobór stracił status monasterskiej placówki filialnej i stał się zwykłą świątynią parafialną. Pozostawał czynny do 1932, gdy proboszcz miejscowej parafii archimandryta Lew oraz grupa parafian została aresztowana pod zarzutami działalności kontrrewolucyjnej i agitacji antyradzieckiej. Cerkiew odebrano wiernym i zaadaptowano na fabrykę mleka. Budowla została przebudowana na potrzeby zakładu – zniszczono kopuły, wewnątrz wprowadzono podział na piętra, dobudowano nowe pomieszczenia służące produkcji, zniszczono dzwony z imionami członków rodziny carskiej[2].

Rosyjski Kościół Prawosławny ostatecznie odzyskał świątynię w 2005 (formalnie parafia Fiodorowskiej Ikony Matki Bożej istniała od 1992). W latach 2007–2013 miał miejsce jej kompleksowy remont, współfinansowany przez państwo (z uwagi na status zabytku, jaki posiada budowla) i prywatnych sponsorów. Odbudowaną cerkiew poświęcił 14 września 2013 patriarcha moskiewski i całej Rusi Cyryl[2].

W budynku soboru znajdują się dwie świątynie: górna i dolna. Cały obiekt wzniesiony jest w stylu bizantyjsko-rosyjskim. Patronami górnej cerkwi są Fiodorowska Ikona Matki Bożej, uważana za opiekunkę rodu Romanowów, oraz patron cara Michała I, święty mnich Michał Malein. Pierwotnie w soborze funkcjonowały także ołtarze św. św. Mikołaja i Aleksandry (patronów Mikołaja II i jego małżonki Aleksandry Fiodorowny), św. Michała Twerskiego oraz św. Aleksego Moskiewskiego. Po odbudowie jeden z bocznych ołtarzy soboru poświęcono Świętym Nowomęczennikom i Wyznawcom Cerkwi Rosyjskiej, zaś drugi – Świętym Cierpiętnikom Carskim. Na patronów cerkwi dolnej wybrano patronów cara Aleksandra III i jego żony Marii Fiodorowny – św. Aleksandra Newskiego i św. Marię Magdalenę[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]