Sokół (1909)

Sokół
	; „Sokół” w 1932
Klasa	holownik
	Historia
Stocznia	Franz Schenk, Elbląg
Wodowanie	1909
	Kaiserliche Marine
Nazwa	Charlotte
Wejście do służby	1909
	Marynarka Wojenna (II RP)
Nazwa	Sokół
Wejście do służby	1920
	Kriegsmarine
Nazwa	Grabau
Wejście do służby	1939
Wycofanie ze służby	1945
	Marynarka Wojenna (PRL)
Nazwa	Majster ; BG 3; H 3
Wejście do służby	1946
Wycofanie ze służby	1957
Los okrętu	zezłomowany
	Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	72 t
Długość	21 m
Szerokość	4,5 m
Zanurzenie	1,2 m
	Napęd
	1 maszyna parowa 160 KM, 1 śruba, 1 ster
Prędkość	10 węzłów
Załoga	9 osób

Sokół – polski holownik z okresu międzywojennego i II wojny światowej, wybudowany w roku 1909 przez niemiecką stocznię Franz Schenk w Elblągu jako Charlotte, a w 1920 wcielony do Polskiej Marynarki Wojennej. W czasie wojny zdobyty przez Niemcy, służył jako Grabau, a po wojnie nadal służył w Marynarce Wojennej pod nazwami: Majster, BG 3 i H 3.

Po zakupieniu go, holownik ten został przemianowany z „Charlotte” na „Sokół”. W roku 1922 przeniesiony do Gdyni, a 14 lat później przeniesiony na Hel. 1 czerwca 1938 roku uszkodził w kolizji torpedowiec „Kujawiak”^[1]. Po zakończeniu kampanii wrześniowej i kapitulacji Gdyni, załoga dokonała jego samozatopienia. Podniesiony z dna przez wojska niemieckie, wszedł w skład Kriegsmarine, gdzie przemianowano go na „Grabau”. Pod koniec wojny w 1945, został trafiony bomba lotniczą i zatonął. W 1946 podniesiony ponownie z dna, służył w Polskiej Marynarce Wojennej do roku 1957. Po wojnie, holownik ten, kilkakrotnie przechodził zmianę nazwy: „Majster” (1949-52), BG 3 (1952-57) i H 3 (1957).

Pod koniec służył jako barka grzewcza w porcie Świnoujściu, nadal pod oznaczeniem H-3^[2]. Został skreślony ze służby 1 kwietnia 1968 roku, po czym kocioł wymontowano, a kadłub złomowano^[2].

Przypisy

↑ Grzegorz Labuda. Tajemnica wraku niszczyciela eskortowego ORP Kujawiak. „Morze, Statki i Okręty”. Nr 9-10/2016. XXI (174), s. 76, wrzesień - październik 2016. Warszawa. ISSN 1426-529X.
↑ ^a ^b Robert Rochowicz. Z dziejów Polskiej Marynarki Wojennej. Rok 1968. „Morza, statki i okręty”. Nr 4-5/2003, s. 28, lipiec–październik 2003.

Bibliografia

Maciej Neumann: Flota II Rzeczypospolitej i jej okręty. Łomianki: Wydawnictwo LTW, 2013. ISBN 978-83-7565-309-0.

Linki zewnętrzne

Wielka Encyklopedia Uzbrojenia 1918-1920. weu1918-1939.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-01-05)].
Facta-Nautica.net
Holownik Sokół

[mak-1] Grzegorz Labuda. Tajemnica wraku niszczyciela eskortowego ORP Kujawiak. „Morze, Statki i Okręty”. Nr 9-10/2016. XXI (174), s. 76, wrzesień - październik 2016. Warszawa. ISSN 1426-529X.

[roch-2] Robert Rochowicz. Z dziejów Polskiej Marynarki Wojennej. Rok 1968. „Morza, statki i okręty”. Nr 4-5/2003, s. 28, lipiec–październik 2003.

[1]

[2]

Hulki, okręty-bazy i tendry	ORP "Bałtyk" ORP "Sławomir Czerwiński" "Oksywie" ORP "Nurek" ORP "Gdańsk" ORP "Gdynia"
Okręty hydrograficzne	ORP "Pomorzanin" (I) ORP "Pomorzanin" (II)
Okręty-cele	ORP "Kujawiak" ORP "Ślązak"
Pomocnicze zbiorniki ropy	ORP "Podhalanin"
Transportowce	ORP "Warta" ORP "Wilia"
Holowniki	ORP "Smok" "Lech" "Krakus" "Wanda" "Mistrz" "Kaper" "Żeglarz" "Sokół” "Castor" "Pollux"
Ścigacze i motorówki strażnicze	ORP "Myśliwy" ORP "Batory" L 2 L 3

Typy przedwojenne	H-1 (Kaper) H-2 (Żeglarz) H-3 (Majster ex Sokół) H-4 (Mistrz) H-5 (Krakus) H-6 (Lech)*
proj. B60 (od 1952)	H-7 H-8*
typy różne	BG-6 (Pionier) H-9 H-10 H-11*
proj. H-300/II (od 1962)	H-13 H-14 H-15 H-16 H-17 H-18
proj. B65 (od 1964)	H-12 H-19 H-20
proj. H-800/IV (od 1970)	H-1 H-2
proj. H-900/II (od 1979)	H-3 H-4 H-5 H-7
proj. H-960 (od 1992)	H-6 H-8
proj. B820 (od 1993)	H-9 H-10
proj. B860 (od 2020)	H-1 Gniewko H-2 Mieszko H-3 Leszko H-11 Bolko H-12 Semko H-13 Przemko