Sokołowo (obwód brzeski)
52°13′12″N 23°57′41″E/52,220000 23,961389
| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Rejon | |
| Sielsowiet | |
| Populacja (2023) • liczba ludności |
|
| Kod pocztowy |
225120 |
Położenie na mapie obwodu brzeskiego  | |
Położenie na mapie Białorusi  | |
Położenie na mapie Polski w 1939  | |
| 52°13′12″N 23°57′41″E/52,220000 23,961389
| |
Sokołowo (biał. Сакалова, Sakałowa; ros. Соколово, Sokołowo) – wieś na Białorusi, w obwodzie brzeskim, w rejonie żabineckim, w sielsowiecie Chmielewo.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pod zaborami i II Rzeczypospolitej wieś i majątek ziemski (folwark). W XIX i w początkach XX w. położone było w Rosji, w guberni grodzieńskiej, w powiecie kobryńskim, w gminie Siechnowicze.
W dwudziestoleciu międzywojennym leżało w Polsce, w województwie poleskim, w powiecie kobryńskim, do 18 kwietnia 1928 w gminie Siechnowicze, następnie w gminie Żabinka[2][3]. W 1921 wieś liczyła 227 mieszkańców, zamieszkałych w 48 budynkach, wyłącznie Polaków. 218 mieszkańców było wyznania prawosławnego i 9 mojżeszowego. Folwark liczył zaś 26 mieszkańców, zamieszkałych w 2 budynkach, wyłącznie Polaków. 10 mieszkańców było wyznania mojżeszowego, 9 rzymskokatolickiego i 7 prawosławnego[3].
Po II wojnie światowej w granicach Związku Sowieckiego. Od 1991 w niepodległej Białorusi.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Хмелевский сельсовет. Żabinecki Rejonowy Komitet Wykonawczy. [dostęp 2023-03-07]. (ros.).
- ↑ Dz.U. z 1928 r. nr 46, poz. 452
- ↑ a b Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej – Tom VIII – Województwo Poleskie. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, 1924. ISBN 978-83-254-2578-4.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Sokołowo (4), pow. kobryński, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XI: Sochaczew – Szlubowska Wola, Warszawa 1890, s. 37.
- Mapa WIG Żabinka. [dostęp 2023-03-07]. (pol.).
