Sommerstorffia spinosa
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Gromada | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj |
Sommerstorffia |
| Gatunek |
Sommerstorffia spinosa |
| Nazwa systematyczna | |
| Sommerstorffia spinosa Arnaudov Flora, Regensburg 116: 109 (1923) | |
Sommerstorffia spinosa Arnaudov – gatunek organizmów grzybopodobnych zaliczanych do lęgniowców[1]. Grzyb wodny i grzyb mięsożerny[2]. Występuje także w Polsce[3].
Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Sommerstorffia, Saprolegniaceae, Saprolegniales, Saprolegniidae, Peronosporea, Incertae sedis, Oomycota, Chromista[1].
Gatunek ten opisał w 1923 r. Nicolai Georgiev Arnaudov w Bułgarii na glonie gałęzatka (Cladophora). Należy do monotypowego rodzaju Sommerstorffia Arnaudov 1923[1].
Morfologia i tryb życia[edytuj | edytuj kod]
Plecha słabo rozgałęziona złożona z 1 do 6, lub rzadziej większej ilości, prostych lub lekko zakrzywionych, rurkowatych strzępek zakończonych specjalnym, wąskim, zwężającym się kołkiem wypełnionym jednorodną substancją refrakcyjną. Strzępki te mają długość 60–200 μm i szerokość 5,6–10,4 μm, są stosunkowo sztywne i bez przegród[4].
Sommerstorffia spinosa łowi wrotki za pomocą pokrytych śluzem kołków stanowiących zakończenie strzępek. Mają one kształt pastorału i gdy dotknie ich wrotek wydzielają substancję klejącą od której wrotek nie jest w stanie się uwolnić. Grzyb atakuje wówczas ssawkami i wchłania narządy wewnętrzne swojego żywiciela. Zwykle wewnątrz jego ciała tworzy zoosporangium typu Aphanomyces, w którym powstaje pojedynczy rząd zarodników[2]. Uwalniają się one pojedynczo, bez działania wici, z długich rurek wyjściowych. Zaraz po uwolnieniu się z zoosporangium otorbiają się, a później kiełkują, tworząc wydłużone pływki (zoospory) o wymiarach 6–6,9 × 9–10,4 μm z dwoma bocznymi wiciami. Ostatecznie osiadają w wodzie na dolnej stronie odpowiedniego podłoża i rozwijają się w zarodniki w kształcie kolb i wymiarach 6,8–12 × 13,6–20,4 μm. Silnie przylegają do podłoża i zwisają w wodzie. Ich szyje są wypełnione substancją refrakcyjną i są tak samo zdolne do chwytania wrotków, jak drapieżne kołki dojrzałej plechy. Pływki, które schwytały wrotki, zwykle rozwijają się w dychotomicznie rozgałęzioną plechę zarówno na powierzchni wrotka, jak i wewnątrz jego ciała. Czasami tworzy się całkowicie epibiotyczna plecha, czasami całkowicie endobiotyczna[4].
Sommerstorffia spinosa z łatwością łapie wrotki należące do rodzajów Monostyla, Distyla, Colurus, natomiast nigdy nie zaobserwowano złapanych przez nią przedstawicieli rodzajów Euchlanis, Habrotrocha i Philodina. Przez kołki plechy często łapany był pierwotniak Entosiphon ovatum[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2021-01-03] (ang.).
- ↑ a b G.A. Prowse, Sommerstorffia spinosa and Zoophagus insidians predacious on rotifers, and Rozellopsis Inflata the endoparasite of Zoophagus, „Transactions of the British Mycological Society”, 37 (2), 1954, s. 134–150, DOI: 10.1016/S0007-1536(54)80039-8 [dostęp 2022-10-17] (ang.).
- ↑ Bazyli Czeczuga, Bożena Mazalska, Mirosława Orłowska, New aquatic sites of the fungus Sommerstorffia spinosa, „Acta Mycologica”, 35 (2), 2014, s. 261–268, DOI: 10.5586/am.2000.024 [dostęp 2022-10-17] (ang.).
- ↑ a b c John S. Karling, Sommerstorffia Spinosa Arnaudow, „Mycologia”, 44 (3), 1952, s. 387–412, DOI: 10.1080/00275514.1952.12024205 [dostęp 2022-10-17] (ang.).